Weblog2
Op de Boomgaard
Op een zondagmiddag onder de spekkersenboom. Opoe en opa Bijenhof woonden bij ons op de Boomgaard en dat zorgde voor veel familiebezoekjes op zondagmiddagen. We hadden het geluk dat oom Sjoerd zijn vierkante camera bij zich had. Zo hebben we
De Julianatoren
In de jaren 50 was er nog geen bedrijfsverzorging en vakantie kenden mijn ouders ook nog niet. Er was wel één dag in het jaar wanneer we als gezin uit gingen. Dan was de rogge binnen, de knollen zaten dan
Buurtschap Linde
Linde was een levendige buurtschap bij Vorden. Er was o.a  een Vrouwenvereniging die enthousiast geleid werd. Aanvankelijk was mevr. van de Wall Bake de voorzitster. Iedereen hield van haar. In het midden zie je haar met haar man, meneer van
Een tussendoortje
–Even een mooie herinnering aan één van de mooie uitjes met Ben en Niesje: Alweer? Rick heeft dit standaard antwoord altijd paraat wanneer wij weer eens een plannetje hebben om er even tussenuit te gaan. En meteen er achteraan. ‘
De Boomgaard
In de jaren 40 trok een rondreizend schilder langs boerderijen. Zo schilderde hij de Boomgaard compleet met tante Hanna. In de 80 jaar is er veel veranderd. De plek van de hooiberg werd in de 70er jaren de melkstal. Nu
Coba Bijenhof
Gewoon omdat het zo’n leuke foto is. Onze moeder, toen nog Coba Bijenhof, hield van dieren. Diny heeft die liefde voor paarden ook niet van een vreemde. Ik denk dat ze hier 21 is. Het was de tijd dat zus
Even een momentje…
Een van de vakanties die me bijgebleven is, is die naar Längenfeld in het Ötztal, ook nu weer met Klaas en Sanny. Albert, een vriend van Mark ging mee. Die twee zouden samen in een tent aan het andere eind
De zeevaarder
Gek is dat… ,maar als ik ga terugdenken aan onze begintijd samen, komen er steeds meer beelden naar voren. In de paar jaar ervoor kwam Wim natuurlijk al geregeld mee vanuit Hattem en leerde hier de familie aardig kennen. De
Afscheid van een geliefde tante…
Nu compleet: Negen jaar geleden namen we afscheid van tante Jantjen. Ds Jan Leijenhorst leidde deze ‘viering van haar leven’ in de Barchkerk in Barchem. Ze mocht de leeftijd der zeer sterken bereiken: 95 jaar. Nee het was geen triest
Het leven vol verrassingen..
Ik zit nog helemaal in onze gezamenlijke herinneringen. De periode aan de Marnixstraat in Hengelo was voor mij een toptijd. -1974-1983. Wat een actie en levendigheid bij ons gezin. Vaak komen de jongens uit de buurt Robert, Eddy en soms