Hetty Site

Weblog1

We zijn er klaar voor!

Wat een prachtige dag! Mocht je al wat somber wakker geworden zijn dan is die bui gauw over. Ik ben nooit zo helder ’s morgens vroeg. Toen ik nog naar school ging begon ik ook pas te leven na het eerste kopje koffie voor de bel ging. Nu is het: eerst even bijkomen en wat oefeningetjes, douchen, knieen masseren en dan pas ben ik er. Maar vanmorgen ben ik op tijd wakker terwijl er in Wim nog geen beweging zit, meestal is het andersom. Dan doe ik het rondje met Toska en Tessa: kippen, pony’s, krant uit de bus en de vissen…. met verbazing over zoveel mooie natuur om me heen. De seringenbloesem barst bijna open en het ingezaaide gras zie je nu groeien.
Vandaag gaan we verder met de caravan. Wim had hem al gewassen en nu wordt er nog gestofzuigd. Het lapje met sop is mijn pakkie an. En dan zijn we er klaar voor om er even op uit te gaan. Eigenlijk….ik durf het bijna niet te zeggen… ben ik niet zo’n vakantieganger. Ik heb snel last van heimwee. Ken je dat? Dan zit je ’s morgens voor de caravan te denken wat je zult gaan doen. En dan denk ik toch stiekem dat het thuis minstens zo leuk is. Erg hè!
Maar dit keer nemen we Toska mee, want drie honden is Mark een beetje te veel. Ben ik blij van. Zo krijgt die Toska even alleen alle aandacht en komt er van trainen meer terecht.
We gaan binnenkort naar de Achterhoek naar Camping De Boomgaard. We laten de caravan daar een poosje staan en gaan af en toe een dag of wat of een week die kant op.
Ik heb hier dichtbij toch een mooie overkapping gezien bij een bedrijf in blokhutten en andere zaken voor terras en tuin. Zou mooi zijn voor de caravan! Dan is die op eigen erf toch beter beschermd. Het is gelijk een leuk uitje. We komen daar bij het blokhuttenbos…prachtige houten blokhutten in alle soorten en maten. De overkapping zien we nu van dichtbij….hij is het niet– te groot en veeel te duur- 7ooo euro!
Nee dan poetsen we onze sleurhut nog maar eens extra!

We zijn er klaar voor! Meer lezen »

Echt lente!

Het voorjaar is nu losgebarsten. De witte rhodondendrons staan in volle bloei. Ook de twee appelboompjes van Eva bij m’n keetje zien er veelbelovend uit. Wim roept net dat er vannacht vorst aan de grond verwacht wordt. Moet ik die boompjes nu onderdekken of niet?
Verder is in de tuin bij m’n keetje alles nog in ogenschijnlijke rust, maar als je goed kijkt zijn een paar rozen wel aan het uitlopen en op de plek waar de éénjarigen ieder jaar opkomen staan honderden kleine plantjes die straks steeds flink uitgedund moeten worden.
De kip met de vier kuikens loopt ineens buiten de ren. Ik snap niet hoe die met kuikens en al daar terecht komt. Onverklaarbaar! Vader haan loopt er trots bij en kraait regelmatig. Ik moet aan de uitdrukking denken: Zijn haan wil altijd koning kraaien.
Toen ik een paar jaar terug nog voor de klas stond gebruikte ik wel een tekening waar honderden spreekwoorden in verborgen zitten. Ik maakte er een wedstrijdje van welk groepje de meeste kon vinden. Voor de toppers was er een prijsje en stiekem hielp ik de mindere goden. En fanatiek dat ze dan waren..!! Ze moesten vreselijk lachen om het duveltje dat met z’n blote gat boven op een berg zat: De duvel scheit altijd op één grote hoop!
Er zitten nogal wat eksters in de buurt en volgens mij houden die de kuikens ook goed in de gaten.
De vissen die al weer gewend waren aan het voeren iedere morgen blijven vandaag weg. Alleen de grote ghostkoi komt af en toe even happen. Gek! Het is net of er iets op het water ligt…stof of een filmpje olie. Wim denkt al aan een vliegtuig dat wat geloosd heeft. Ik heb een zilveren glimmende bol gekocht voor in de vijver om de "grote visser"op een afstand te houden. Zou het helpen? Je probeert toch wat!
Eva ging vandaag even bij de pony"s in de wei. Ogenblikkelijk kwamen ze bij haar. Sara en Amber kennen haar al precies. Leuk is dat!

Echt lente! Meer lezen »

A joyful dinner

Ook een joyful dinner op m’n verjaardag!

Bijna 25 jaar geleden kwamen we met onze jongens naar Emmen. Een jaar met ups en downs volgde, maar is het hele leven niet zo? Na de verhuizing naar de Rietlanden en een nieuwe taak als vrijwilligster bij de Alfabetisering zag het er al heel anders uit. Toen we wat te vieren hadden – meestal aan het eind van een vakantie of onze trouwdag – ontdekten we de Chinees in Klazienaveen: het Nieuwe Oosten. Er hangt een grote lichtbak aan de muur met Hong Kong. Daar heeft deze familie z’n roots.
We wisten al dat ze lekkere loempia’s hadden, maar we ontdekten een gerecht op hun kaart dat Joyful Dinner heet. Dat is zo’n compleet menu en wordt zo gezellig sissend binnengebracht dat het water je al in de mond loopt voor je iets gezien hebt. Door de jaren heen herkent de mevrouw ons al direct. Ze hebben drie jongens net als wij en ze vertrouwde me af en toe haar zorgen over één. Zo heb ik ook haar middelste zoon in de klas gehad. Ze waren toen net in een vakantie naar Hong Kong geweest en hij had de stewards en stewardessen aan het werk gezien. Hij volgde de Havo/ Athaneum brugklas en wilde gewoon de Havo verder gaan volgen, want zo zei hij:"Ik wil steward worden en dan heb ik aan de Havo genoeg". Dat jong kon zo geweldig leren en had zo’n goede werkhouding dat ik hem dat uit z’n hoofd heb gepraat en het werd Athaneum. Hij is in het Hoger Beroepsonderwijs terecht gekomen.
Vandaag was het zo ineens al half zeven. Ik stelde Wim voor: Joyful Dinner? Hij zei niets, maar trok meteen z’n jasje aan.

A joyful dinner Meer lezen »

Koninginnedag 2008

De voormalige dokterswoning van Mark en Jennifer.

“Ik doe er 2 uur en 8 minuten over over”, zegt Rick. “Hoe…wat …waar”? “Nou… met de trein van Emmen naar Vorden”! Rick gaat volgende week met Pinksteren ook mee naar camping De Boomgaard. Gerhard, Judith en Robin gaan dan ook mee met hun Holtkamper vouwcaravan. We hopen op mooi Pinksterweer natuurlijk.
Nadat we eens lekker uitgeslapen hadden hebben we op ons gemak de tv reportage van het bezoek van koningin Beatrix aan Makkum en Franeker gevolgd. De hele koninklijke familie- nog zonder de kleintjes- deed mee met allerlei oud- Hollandse sporten en spelen. Willem- Alexander, als oud- elfstedenrijder, moest in Franeker de schaatsen onderbinden en warempel Maxima met haar chique pakje met strokenrokje deed het ook. Een oer-hollands gebeuren.
De vrijmarkt in Emmen trekt altijd veel bezoekers en voor deze keer hebben we het laten afweten. Een paar jaar terug had ik heel wat dakpannen gekregen van Judiths vader Jan. Daar had ik een soort tuintje op gemaakt met bloemetjes, mos en een takje met een vogel of vlinder erin. Met nog wat plantenbakjes en schilderijtjes van vader Klaas stonden Mark en Jennifer ermee op de markt. De dakpannen gaan als warme broodjes over de plank, sms-te Mark. Wij zaten toen op ons favoriete stekje aan de Rijn: Camping Loreleyblick!
Toen we vanmiddag even bij Mark en Jennifer de vorderingen van hun verbouwing bekeken hadden zìj nog wel gescoord op de markt: een kolenkit en een haardscherm voor een paar eurootjes. Jenn heeft weer geld verdiend, zegt Mark dan. Ze heeft een neus voor goede èn voordelige aankopen. En mooi dat het allemaal wordt!! Boven wordt tot in de nok alles weggesloopt en grondig geïsoleerd en afgewerkt. Wat een ruimte komt er dan ! Mark en Jennifer slopen zelf. De kar met afval wordt daarna meestal door Wim afgevoerd. Het metselen, timmeren en tegelen gebeurt door echte bouwvakkers. Het schuren van de houten vloeren neemt Mark weer voor zijn rekening en het schilderen doet Jennifer. Ook vader Klaas heeft al de handen uit de mouwen gestoken. Zo wordt het een echt familiegebeuren. De gasmeter levert het bewijs van een goede aanpak.

Koninginnedag 2008 Meer lezen »

De drie Egginksisters

Diny heeft niet teveel gezegd. Berdina en Curtis zijn een heel ontspannen stel. Wat hebben we een leuke dag gehad. Wim had de nassi al klaar en ik de pan soep. Mark had al voorgeproefd en alles goedgekeurd. Het was hetzelfde als toen Harold voor het eerst naar Nederland kwam. Het voelde heel eigen. Af en toe begonnen Diny en Berdina spontaan te zingen. Sommige liederen zijn wereldwijd bekend. Ze houden allebei van Andrea Botticelli.
Ja ook nu hebben we ze de hunebedden laten zien: het hunebed in de Emmerdennen en het Langgraf. Curtis maakte daar nog een paar foto’s. Ik was zo bezig met alles dat ik m’n eigen fototoestel vergat en dat gebeurt niet zo gauw. Wim was ondertussen al naar de repetitie van z’n koor. Ben en Curtis… die twee… It’s only walk or talk”, zei Berdina. Vrijdag gaan ze met z’n vieren een weekend naar Parijs.
De klap op de vuurpijl was natuurlijk het Oranjeconcert in de Grote Kerk. Wims mannenkoor Valerius mèt medewerking van Jan Vayne gaf een geweldig concert met behalve Vaderlandse liederen ook Bevrijdingsliederen o.a. We’ll meet again. De Amerikaanse gasten werden nog apart welkom geheten. Behalve Berdina en Curtis waren er nog een paar Amerikaanse familieleden van Emmenaren. Na het concert met als afsluiting een echt oranjebittertje werd nog bijgepraat met de mensen uit Michigan.
De dag was te kort. Gelukkig zien we elkaar volgende week opnieuw in Eefde.
En daar gingen we weer: de drie Egginksisters on the backseat!
De kreet “Backseat driver” zal ik niet vergeten. Diny was in elk geval een hele goeie!! Ha!

De drie Egginksisters Meer lezen »

Oamora……en het Schoolpad.

Nw Zeeland… ook het land van de Kiwi’s. Zie je dat enorme ei?

“Relax man…relax”, zei een Indiase Nw Zeelander tegen Wim toen we nog even gauw inkopen gingen doen in zijn supermarkt. Hij zag blijkbaar toch iets van gejaagdheid in Wims doen en laten.
Toen we in november het Noordereiland doorkruist hadden had ik zoiets van: Wat een geweldig mooi land en wat leven de mensen hier op een ontspannen manier.
Ik zei toen zelfs:”Hier had ik wel geboren willen worden”! Klinkt heel slim toch! Op die manier hoef je ook niet te emigreren en heb je je familie gewoon om je heen.
De geëmigreerde Nederlanders die hier wonen maken een tevreden indruk. Karen in Auckland is met een Australiër getrouwd en zijn samen naar Nw Zeeland vertrokken. Nooit spijt gehad.
Napier zou mij wel geleken hebben. Hier ontmoeten we een Ierse die 8 jaar geleden on holiday hier kwam en zegt ze: Ik ben nooit meer weggegaan. Ik denk eigenlijk dat dat ook met een Nieuw Zeelandse man te maken heeft.
In Oamora is onze buschauffeur een Nederlander die het jaar ervoor de pijp aan Maarten gaf op z’n school in Rotterdam en met vrouw en camper hier terecht kwam, de plaats waar we the little blue penguins aan land zagen komen. Hier kochten ze een huis en beiden gingen free lance werken en startten tevens een eigen bedrijfje om golfclinics e.d. te organiseren.
Nu zijn we weer terug aan het Schoolpad en ik ben hier toch helemaal tevreden als ik ’s morgens over het land van de boer uitkijk of ’s avonds de kip met kuikens pogingen zie doen om met z’n allen in een grote struik te klimmen. Wat wil ik dan nog meer?
Gistermorgen had ik eigenlijk afgesproken om met Susan naar ons nieuwe Health Centre te gaan, een uurtje Body Balance! Ze had een paar kaarten voor een kennismakingsles. Dit weekend ben ik weer in de tuin gaan wieden…je weet wel… die verrekte haneklauw. We doen wie de langste adem heeft. Ik weet al wie er gaat winnen. Nu ben ik dus weer zo stijf als wat en moet niet denken aan welke balance dan ook. Susan kon ook niet omdat de auto plotseling kuren vertoonde. Ik was er blij van.

Oamora……en het Schoolpad. Meer lezen »

Naar…. de bollen en het strand….. in Nederland!

Nog een beetje heimwee naar Nw Zeeland!

Wat raar wanneer je thuiskomt en je weet dat je elkaar waarschijnlijk niet meer zo gemakkelijk tegen zult komen. In 7 weken bouw je als groep iets bijzonders op. Tenminste zo voelt dat bij ons. Maar wie weet…..! Met Ben en Riet gaan we in elk geval een lang weekend naar de camping! Hoi!
Berdina en Curtis zijn in Nederland! Vanmorgen om half 7 landde hun toestel vanuit koud Mineapolis op Schiphol. Ze zijn dan nog behoorlijk fit en Ben en Diny gaan met hen via de bollenvelden naar het strand. Dat heeft Mineapolis allemaal niet. Onderweg naar Eefde gaan ze bij Jaap en Mirjam in Nieuwegein koffiedrinken. Betere binnenkomer kun je hier als Amerikaan toch niet krijgen?!
Van de hagel zijn ze hier in de lente terecht gekomen.
Diny klinkt erg enthousiast als ik haar opbel. De logées liggen al plat, Curtis al om 8 uur. Ja….jetlag of gewoon slaapgebrek. Vanuit de USA sla je gewoon 8 uur over als je naar Nederland vliegt. De hele dag engels praten is een vermoeiende bezigheid als je dat niet gewend bent, maar het is de moeite waard. Wat een leuke mensen zijn het. Ik ben benieuwd, want dinsdag komen ze hierheen….exiting….m’n nichtje Berdina die ik nog nooit gezien heb.
Ze hebben geluk, want Wims koor Valerius geeft ’s avonds ook nog een Oranjeconcert met Jan Vayne op de piano!

Naar…. de bollen en het strand….. in Nederland! Meer lezen »

Lekker ontspannen

Aagje en Greet praten bij! Jan en Greet moesten weer op tijd weg om de laatste boot naar Texel nog te kunnen halen! Greet was onze spreekstalmeester op de afscheidsavond in Christchurch. Dat deed ze met verve!
Aagje heeft andere kwaliteiten. Ze was onze redder in nood wat betrof de pijntjes en kwalen die zich voordeden. Ze is een voormalig apothekersassistente en had alles bij zich wat je maar nodig zou kunnen hebben!

Lekker ontspannen Meer lezen »

De Reünie van onze droomreis naar Nw Zeeland!

Jammer dat Dikkie Donder er niet is. Weet je nog? Hij zou net met z’n vinger : [i]ik ben vies [/i]achter op een smerige bus schrijven toen ik zei: "Ho Dikkie…. niet doen"!
Fred, de technische man op onze Nw Zeelandreis, kon erg goed met Dick door één deur. Maar Carla en Dick hadden andere verplichtingen op deze dag van de reünie.
We zijn in Ridderkerk op uitnodiging van Piet en Annie. Hij heeft niet teveel gezegd. Het is een heel bijzonder huis, gebouwd op de plek waar Annie geboren is. Het heeft het thema [i]Licht en [/i][i]Water[/i], belangrijk voor de groei en bloei van alles wat leeft. Dat is helemaal doorgevoerd in zijn huis, zelfs met een soort waterval en een open goot met water in de kamer. Kinderen zouden dit ook geweldig vinden….. even pootjebaden. Ben stapt er nog per ongeluk midden in en gaat met een dweil in de weer. We krijgen een professionele rondleiding door het huis van Piet die alle uitleg geeft o.a. over het glas van een glaskunstenaar met de bloemen die een belangrijk gegeven in hun leven als kweker zijn geweest.Beneden is zelfs een biljartkamer met "hangplek", waar de mannen niet bij weg te slaan zijn. Ha! Het terras bij de woonkamer heeft een prachtig uitzicht over een stukje Waal.
We worden verwend met heerlijke salades en een lekkere barbecue waar Henk zich als volleerd kok profileert. Henk heeft geluk gehad. Hij is bijzonder goed hersteld van de lichte attaque die hij heeft gehad 10 dagen na thuiskomst van de reis. "Ach", zegt Aagje, "Ik ben blij dat hij daar even mee gewacht heeft tot we weer thuis waren".
Met onze reisleider Frans is het even wat minder. Die is momenteel bezig met een chemokuur. Is heftig. We hebben nog even telefonisch contact en Frans is heel positief. Hij kijkt zelfs uit naar volgend jaar naar een eventuele nieuwe reis!
Gek, maar het is net of we weer gewoon samen onderweg zijn. Wat hebben we een geweldige reis gehad met een bijzondere groep mensen.Er komen ook al nieuwe reisplannen aan de orde: Italië, Schotland, IJsland en Groenland.
Vlak voor we weggaan kom ik nog met Moniek en Scotty op de proppen en dat valt in goede aarde. Er gaan 12 boekjes met de diverse oma’s en opa’s mee. Leuk hè?!
We hebben samen met Ben en Riet gereisd. Heel gezellig. We werden tegen de middag eerst al verwend door Riet met een soepje en een uitsmijter en nadat we weer terug zijn in Luttenberg met een kop koffie om de goede afloop van een bijzondere reünie te vieren èn we maken een afspraak voor een weekend in augustus op camping De Boomgaard. Leuk!

De Reünie van onze droomreis naar Nw Zeeland! Meer lezen »