Hetty Site

De test…

Het was hier even paniek in de tent. Ik moest een geneeskundige verklaring hebben voor de verlenging van mijn rijbewijs omdat ik binnenkort 70 word en daarvoor ging ik laatst naar onze huisarts. ‘Nee, dat doen we niet zelf’, zei hij. ‘Hier in Emmen hebben we met elkaar als huisartsen afgesproken om dat niet zelf te doen’. Nou dat weer. Ik ben al zo gek op artsen… niet dus. Dus uiteindelijk maar een afspraak bij de andere huisarts die hij me aanraadde. Ik was al wat gespannen… zo van straks moet ik ook nog op de weegschaal… ik race erheen op mijn snelle fiets. Flesje ochtend urine meenemen, 50 euro en je paspoort. Het werd echt een ernstige zaak. Moest ik ook nog wachten. Eindelijk was het zover. Hij vroeg me het hemd van ’t gat, nam de ogen test af op verschillende manieren en mèt en ook nog zonder bril. Nou ik weet al dat ik niet zonder kan. Toen de bloeddruk werd gemeten, keek hij me aan en sprak de woorden: ’Hiermee krijg je je rijbewijs niet’. Dat leek ernstig. Ik schrok ervan maar ook de tweede meting bleek veel te hoog. Hij heeft het zolang op een kladje geschreven en ik mag maandag terugkomen. Toen Wim ervan hoorde zei die: ‘Morgen eerst naar je eigen huisarts’. Ik mopperde wat maar uiteindelijk ging ik naar Jantje, de assistente van onze eigen arts. Het bleek al lager en iets minder verontrustend. Maandag mag ik voor de meting bij de assistente van de andere arts de bloeddruk eerst nog even laten meten bij mijn eigen “Jantje” en kreeg wat aanwijzingen om de bloeddruk wat lager te krijgen.
Toen ik het dit weekend aan broer Johan vertelde kwam er een glimlach. ‘Bie-j mien is et ok aan de hoge kante. Toen ik vrogger ens biej veur iets biej dokter Sterringa kwam zei den: ’Zal ik je meteen de bloeddruk even meten?’ Hee deed het en zei: ’Het is wat aan de hoge kant, maar dat zit in ’t soort… Bijenhofje hè?’ Sterringa was de huisarts van onze ouders nadat de vertrouwde dokter Lulofs gestopt was. Toen mama jonger was kwam ze juist altijd trots thuis na haar bezoek aan Lulofs:’Een bloeddruk van een jonge meid’, schijnt die altijd gezegd te hebben. Maar ja bij het ouder worden verandert er wel eens het een en ander, want ook Diny en Henk kampen met dit euvel. Zou ik toch aan de medicijnen moeten?
Wordt straks vervolgd