1949- Opoe en opa Bijenhof zijn 40 jaar getrouwd en dat moet vereeuwigd worden. Het is het laatste jaar op de Haar. Op 10 februari 1950 trouwen mama en Vader Hein en verhuizen we met z’n allen naar de Boomgaard. Jan is intussen al in militaire dienst en heeft al drukke verkering met zijn Gé.
De groep van de Vordenaren op FB is van uiteenlopende leeftijd. Ik denk dat neef Jan de oudste is met zijn 85 jaar en heeft zijn jeugd in Vorden doorgebracht. Maar juist hij weet veel van het oude Vorden en zijn inwoners. Toen zijn vader hertrouwde met mijn tante Riek hadden opa en opoe Bijenhof er ineens twee grote kleinzonen bij, Henk en Jan. Die waren vaak op De Haar te vinden. En opoe zou hen vaak gewaarschuwd hebben voor Dette Poe met haar hond die in het bos aan de Bongerdstraote zou zitten. Jan: In de oorlogstijd waren Henk en ik nog wel eens op de avond laat op straat of in de bossen en opoe Bijenhof probeerde ons bang te maken met het gezegde : ‘Loat Dette Poe oe neet zeen met de hond , blief moar binnen!’
Jan stelde ons allemaal voor dit raadsel. Hij vroeg maar steeds of iemand ook wist wie Dette Poe was, maar niemand reageerde. Ik had er ook nooit van gehoord. Opoe waarschuwde ons alleen voor longontstekking, rimmetiek en ‘Pas op ie kriegt et nog an de blaoze’ als je niet warm genoeg gekleed rondliep. Alleen maakte ze ons beducht voor de bollebak die het water van de laoke zou huizen. Maar Dette Poe…? Geen idee…
Ook zijn jongere broer Jaap kende het fenomeen Dette Poe niet en meldt vanuit Zuid Afrika:
‘Al sloa ie mien dood, ik zol ‘t neet meer wett’n…..of bun’k te jonk? [Was zeker veur mien tied in Vod’n……….]’
Eindelijk kwam het verhaal van Dette Poe ook via een ander boven water:
[i]Volgens Marinus Lijftogt woonde Dette Poe(p) samen met Tonia (haar zus?) in een boerderij op Het Hoge. Ze hadden een winkeltje, verkochten in ieder geval snoep. Dette en Tonia zijn opgenomen op het Graffel, daarna stond de boerderij leeg. De kinderen in de buurt gingen er nadat de dames weg waren nog wel eens proletarisch winkelen.[/i]
Toen was neef Jan tevreden en meldde:
Aangezien ik dit verhaal eerder had gehoord wilde ik van de Vordenaren wel eens weten of deze persoon werkelijk heeft bestaan. Het was dus een lokkertje om uit te vinden of dit waar was. Maar in het donker in de Bongerdstraote Dette Poe met de hond tegen te komen, was niet aantrekkelijk. Vandaar mijn verhaal.