En toen was het Vaderdag, een gelegenheid om weer eens samen te barbecuen. Zie je die hondenkopjes?
Zomaar genieten van een avondje met Wim en Marjan rond het kampvuurtje achter bij de wei. Storm en Hitch schrokken allebei toen Storm nietsvermoedend op de camper afkwam en Marjan wilde begroeten. Hitch kwam mee naar buiten. Dat was voor beiden schrikken, maar het was maar even…. De hele avond werd er gespeeld en gerend. Ze waren elkaar te slim af. Storm is gek op z’n kippetje, maar Hitch wachtte net zolang tot Storms aandacht even verslapte en hap … toen had hij hem. Met een jonge hond hoef je je niet te vervelen.
Wim ging opnieuw voor een herder. Na Mo, de Mechelaar werd het dit keer een Duitse herder, helemaal zwart. Het was de rustigste uit het nest, vertelde hij. ‘Hoe zie je dat zo gauw’, vroeg ik hem. ‘Nou je pakt er eentje en die leg je met een zwaai op de rug. Blijft hij dan rustig liggen… dan is het een rustig typje. Maar gaat hij liggen worstelen… dan heb je het drukkere soort. Zo zochten en kregen ze Hitch.
En het blijkt maar weer… afstand is niet onoverkomelijk om elkaar terug te zien. Erg leuk!