We kennen elkaar al zoooolang, in elk geval 58 jaar. Een heel mensenleven. En nog steeds sta ik te kijken van zijn totaal andere interesses. Wim kan zo urenlang naar de voorbijkomende auto’s kijken vanaf zijn schommelbankje. Hij telt ze 10 minuten en rekent uit hoeveel er dan per uur langs komen. Hij bekijkt het op verschillende tijden en ook in de spits. Verderop bij Nieuw Dordrecht staan ze zelfs in de file op die drukste tijden. Hij beoordeelt de snelheid èn de manier van rijden. En reageert op de stunts die ze soms uithalen.
En dat maakt mij allemaal niets uit. Ik kijk liever naar de schapen en vogels en de mensen die langs fietsen of wandelen met de hond.
‘Er sloegen d’r weer vier af binnen een half uur’, weet hij me te melden. ‘En dat mag gienens’. Er staat echt duidelijk een pijl met verplichte rijrichting aan beide kanten. Alleen wij mogen hier gewoon afslaan en degene die ons bezoekt , een voorrecht. Kon ook niet anders. Toch nemen we zelf liever de Bargerweg of het Schoolpad langs Jans en Geesje, steken dan over en meteen ons eigen stukje Schoolpad op.
Toch heeft Wim zeker oog voor alles wat er op ons erf gebeurt. We zagen de eerste tijd nadat we onze nieuwe visjes in de vijver lieten glijden en een week later die van Gezienus, een tijdje helemaal niks meer. Maar Wim ontdekte tot ons beider genoegen een heel stel van de verloren gewaande goudvisjes. Mooi om te zien.
Intussen kunnen we ook weer van ons af kijken na het mais hakselen van gisteren. In een paar uur tijd hebben we weer zicht op Bargeroosterveld en de lampen van het Stadion van FC Emmen.
Wim is net terug van de kapper, lekker kort maar wel roeg zoals hij de opdracht meekreeg.
