Toen Wim op zijn 20e zijn officiële diploma kreeg als scheepswerktuigkundige, in die tijd nog wel machinist genoemd, stond er aan het eind van de tafel waarachter de gecommitteerden zaten een busje voor een vrije gift met een lijst waarop

Een tijdje geleden vertelde ik over de ‘oortjes’ van Wim die hij op proef meekreeg van Schoonenberg. Ik was wat gepikeerd door de offerte die hij hierbij meebracht en waar een bedrag van 1050 euro op stond terwijl mij telefonisch

Nou, de eerste rondgang met mondkapje door de supermarkt zit er op. Leuk is anders. Vanwege het rustige moment van de dag zaten we al om 9 uur in de auto om de wekelijkse boodschappen te halen. De meesten zag

We zullen toch aan de mondkapjes moeten. Allemaal voor het goede doel. En dat naast handen wassen en de anderhalve meter regel. Ik probeerde gisteren dus een weggooi mondkapje, beviel slecht. Ik had natuurlijk dat staafje bovenin om de neus

Een verrassing was het vanmiddag. Ik moest voor een injectie in mijn schouder naar het Refaja ziekenhuis in Stadskanaal. Emmen had nog een lange wachtlijst en beiden horen bij Treant, dus gemakkelijk om te switchen. Twee jaar geleden kwakte ik

Wim heeft het zelf niet door, maar zijn looptempo is aardig opgevoerd de laatste paar weken. Hij stapt er al stevig op los op ons erf. Met stok, dat wel. Het lijkt of hij nog niet zwaar genoeg op zijn

Ik denk dat we de ratten onder controle hebben. Ik zie er geen een meer, ook niet stiekem bij de voerbak van de kippen als die verderop aan het struinen zijn op ons erf. Ik hou die bak nauwlettend in

Lang geleden, in een ver verleden lijkt het nu, gingen wij op vakantie naar de Harz samen met Dick en Anda en onze jongens. We logeerden in een groot huis, een soort appartementencomplex waar we ieder een klein appartementje bewoonden

Ik zie mijn opa nog zitten, op zijn vaste plekje in de keuken van de Boskamp op een soort bankje dat ooit in een stukje in het boek Mensen Onderweg van ds. Buskes een canapeetje werd genoemd. Hij was altijd

‘Ja met Gerhard’, klinkt het opgewekt in mijn oor als ik de telefoon opneem. ‘Ach mien jonge’ zo noem ik hem nog steeds, ‘ben je aan het thuiswerken’?’ “Nee, ik werk in de tuin’. Ik was even vergeten dat hij

Ken je dat… dat je soms op de automatische piloot leeft? Een week heeft een bepaald ritme. De wekker geeft aan wanneer de dag begint of… de haan is hem voor. ’s Zomers weet ik dat ik me nog een

‘Ja, een slabbe, een grote slabbe’. Een van de medecursisten van de schildersgroep wijst ze aan, ze wil grote slabben maken. Ze koopt daarvoor een paar geruite badstof handdoeken, knipt ze in de vorm van een appel of een hart

Is je glas halfvol of half leeg?, wordt er wel eens gevraagd. Dat wisselt bij mij nog wel eens. De ene keer voel je je wat opgewekter dan een andere keer. Heel lang was mijn glas half leeg, wat zeg

Op deze website heb ik 2 blogs. Weblog 1 gaat in het algemeen over de dagelijkse gebeurtenissen. Vooruit ik maak wel eens een korte tussenstap naar een herinnering, maar eigenlijk heb ik daar weblog 2 voor. Vaak komen hier herinneringen

Donderdagmorgen –‘Heb jij het haantje al gehoord?’ We zijn net wakker en vaak horen we aan de geluiden buiten dat er op ons gewacht wordt. Het zijn er nog maar twee, de witte kip en het dappere haantje. ’s Morgens