Zomaar op een zondagmiddag kregen we een bezoekje van een oude schoolvriendin. Ze had het boek Rick besteld maar er was door de omstandigheden nog niet van gekomen om het weg te brengen. En zo ver wonen ze niet bij

Het afscheid van onze vriendin Riet was indrukwekkend net zoals dat van Ben nog maar drie maanden geleden was. Beiden komen uit een grote familie en dat was te merken. Voor de kinderen was het een moeilijke week en nu

foto: 2015 Lochem. Ben en Wim dragen beiden hun hes uit Nieuw Zeeland December 2017- Anda vertelde ooit eens dat Stefan bij binnenkomst in hun kamer verbaasd vroeg: ’Is hier een bom ontploft of zo?’, toen de nog kleine kleindochters

In 2017 begon één van onze gezamenlijke kampeerweken wel heel apart. De planning was dat we eerst in de buurt van Bergen een camping gingen zoeken, want Riet en ik zouden een workshop schilderen volgen in dit kunstenaarsdorp. De heren

foto: Helemaal in het noorden van Nieuw Zeeland, op de eerste reisdag. ‘Wat mooi… o, wat mooi’, zei Riet wanneer we weer een nieuw landschap voor ons zagen verschijnen in Nieuw Zeeland. Zij en Ben hadden al veel gereisd en

De vorige keer had Rick er nogal werk mee om het gras rondom het huis er goed af te krijgen. De zelfrijdende grasmachine moest hij drukken. Ach.. ik hoorde hem niet klagen. Het gras lag er weer netjes bij. We

Mooie herinnering: De tranen rollen Wim over z’n wangen… nee geen verdriet. Hij grinnikt er bij en moet telkens even z’n boekje wegleggen om bij te komen. In die Switch, de kringloop in Zutphen, van een tijd geleden vond ik

We wonen nu precies 25 jaar op dit plekje aan het Schoolpad en dan gaan je gedachten wel eens terug naar de begintijd.De eerste aanschaf voor ons nieuwe huis aan het Schoolpad was een aanhangwagen. Als er één ding is

Beste mevrouw Hetty, stond er boven. Ik kreeg een kaart als bedankje voor het opsturen van de verzameling Brieven uit Barchem. Een aantal jaren terug had ik met Pinksteren in het kader van Feest van de Geest Thea Barnard weer

We zijn er een beetje stil van. Wekenlang leef je er naar toe om een plan te kunnen trekken dat Wim weer mobiel kan worden. Vanmorgen stonden we dan op tijd klaar om naar Meppel te gaan: honden, kat, kippen,

We wilden dit keer eens iets anders. We hebben een fijne groep op het donderdagse aqua joggen. Het is al jarenlang de gewoonte om eens per jaar uit eten te gaan. De laatste jaren was het bij de Wok in

Man man… je kunt ook niet even weggaan of ze zetten je de boel op de kop. En dan heb ik het niet over kinderen. Komen we gisteravond thuis van een heerlijk etentje bij Athina met onze zwemgroep of we

Gelukkig, de bloedwaarden van Wim waren zodanig dat hij wel zijn 6e chemo mag hebben morgen. Ter ondersteuning krijgt hij toch vrijdag een extra injectie om de witte bloedlichaampjes op peil te houden.Toch was er een tegenvaller. We hadden gehoopt

In de verte zien we ze aankomen over het Schoolpad vanuit Bargeroosterveld. Het Schoolpad is daar niet meer dan een landweggetje. De blauwe auto rijdt verder en we zijn benieuwd of die het aandurft om ook het laatste smalle stuk