juni 2016 Zo af en toe ben ik wat in gedachten. Heb ik altijd al gehad. Soms vergeet ik de tijd en is het zomaar te laat voor een afspraak. Ja, ik schrijf wel alles in ons gezamenlijke agenda, maar

Ooit noemde ik een van de pups van Scott en Tessa Columbus. Dat was een echte ontdekkingsreiziger. Die was ik altijd kwijt, wist altijd nieuwe plekjes op en buiten ons erf te ontdekken, tot op het land van boer Bloeming.

We hebben geluk, we hebben weer een nieuwe exposant gestrikt die graag haar schilderijen wil laten zien op onze mooie expowanden in de Schepershof.Zo kunnen we de komende maanden genieten van nieuwe creaties, dit keer van Froukje Wolters. Froukje bracht

Op onze maandelijkse avond van Passage in het Dorpshuis het Hoefijzer in Zuidbarge was het dit keer de beurt aan Diny Jansen en haar vrijwilligers van de plaatselijke afdeling van de Stichting Terre des Hommes in Emmen. Ze gaf een

‘Zullen we even bij Jans en Geesje op de koffie gaan straks?’ Ik ben net terug van de fysio bij Jorinde. ‘Bel ze maar even of het uitkomt’. En zo gaan we met de auto en loopkruk die kant op.

Gisteravond werd ik gebeld door de EO voor het radioprogramma Ik mis je. Ze hadden de tv uitzending van Ik mis je gezien met Hella van der Wijst op de plek waar we als gezin de as van Mark hebben

Ik besef dat we gezegend zijn met de beide jongens in de buurt. En niet alleen omdat ze in Emmen wonen, ze staan altijd voor ons klaar als we het nodig hebben. Gisteren was Rick hier zoals vaak op zaterdagmiddag.

Rob’s Decibel vorig jaar. Ik noemde haar Doortje. Nou, zo stil hoeft nou ook weer niet… De laatste haan is weg, de haan voor Rob. Hij heeft de meeste genen meegekregen van vader Hendrik. Vanmorgen vroeg, zelfs voor ik de

Het kon niet langer. Af en toe leek het hier een paradijs als je om je heen keek, dan liet de kippenfamilie zich heerlijk verwennen in het warme voorjaarszonnetje. Een genot om naar te kijken. Maar schijn bedriegt. Zo ineens

Toen ik met Rick doorpraatte wie er voor hem belangrijk waren geweest in zijn leven kwamen we ook bij zijn meester op de LOM school in Hengelo. Toen Rick therapie moe werd ging hij vanaf de Mytylschool in Enschede nu

Maart roert zijn staart, ook hier aan het Schoolpad. Heb ik net de vangkooi klaar voor de jonge hanen, komt er een vlaag wind die de hele bodem rechtop waait. Weg alle gemengd zaad. Dat ligt nu buiten de kooi

‘Oma, Boef heeft het koud. Wil je wel een dekentje voor Boef maken?’ Ik lig nog even na te praten in het warme bad in het Aquarena. We hebben ons goed uitgesloofd bij het aqua joggen. Sia weet ons tot

Is het raar dat nu het zo goed lijkt te gaan met Wim het verlies van Mark weer op gaat spelen? Wim begint steeds zelfstandiger te worden en regeert zoals voorheen de dagelijkse gang van zaken. Het in- en uitstappen

foto:Rick 1968. Zou de aanleg van stotteren ook in de genen zitten? Krijg je het gewoon mee? Wim schijnt omstreeks zijn 3e of 4e jaar zo gestotterd te hebben. Voor de grap zegt hij nog wel een apskops als hij