Weblog1
Waarom?
Engeland en vooral Schotland hebben ons hart gestolen. Dacht ik altijd, maar nu ik deze foto tegenkom denk ik … waarom? Deze foto maakte ik tijdens een nogal verregende vakantie door Groot Brittannië, ik meen 2011. We waren al door
Luella 2
Luella 2 Ken je deze nog?’ Rob wees naar één van de Herdwicks die sinds een week in onze wei bivakkeerden. Hij kwam de drieling bekijken, fotootjes maken en ze meteen een nummer in de oortjes doen. De rammetjes een
Opa Bijenhof!
Hebben jullie dat ook? Denk je te weten wie je bedoelt, ziet het gezicht voor je… maar de naam wil je niet te binnen schieten. En het gekke is wanneer ik Wim vroeg hoe die persoon heette… kreeg hij ook
Dromen…
‘Ik heb de radio niet eheurd’, zei ik die morgen toen het ineens kwart voor negen bleek. Die radio van ons aan het Schoolpad sprong altijd aan tegen acht uur. Wel gebeurd dus. Ik was dan ook ver weg. Ken
Het is mooi geweest…
Wat heb ik genoten van de tijd met de schapen en lammeren. Toen we nog een stuk jonger waren en onze eigen schapen nog hadden vond ik het fijn om ’s avonds nog even in de stal te blijven zitten
Lichter…?
Ik dacht net tot rust te komen. Ik werd lichter in mijn hoofd en dacht het gemakkelijker aan te kunnen om alleen door te gaan. Niets is minder waar. Wel kan ik het verdriet om Mark gemakkelijker een plekje geven.
De gieteling
De gieteling Ik hoorde hem net nog.. de gieteling. Zelfs hier aan de Torflang. Zie ik in eigen tuin vooral eksters, kraaien en een verdwaalde roodborst. Vanavond in de beginnende schemering hoorde ik echt de gieteling… prachtig! Wat een enthousiasme
Pure Nostalgie
Even kreeg ik een flash back. Terwijl ik nog wakker aan het worden ben, komt er ineens een reclame van de STER voorbij die me plompverloren op de keukenvloer van de Haar doet belanden…. met een pan. .. een lege
De Passion
Opa Eggink, voor ons altijd nog opa uut Barchem, had zijn eigen ideeën over de figuur Jezus. Hij zag hem als iemand die voorop liep bij demonstraties voor het goede doel. Heel anders dan de zachte Jezus, de kindervriend. Toen
Loeder
We hebben de afgelopen jaren, zolang we aan het Schoolpad woonden, wel een aantal katten versleten. De drukke weg was er debet aan, maar sinds we deze laatste twee hadden is er niets ergs meer gebeurd. Moeder Suze is zelfs
Pieman
Pie…pieieie…kom dan, pie ie….’, ik hoor het opoe Bijenhof nog roepen naar de katten. Meestal had ze iets te eten voor ze. Een beetje melk ,denk ik, met wat stukjes oud brood, want toen deden de mensen nog niet aan
De Yospan, een reünie en onrust in de tent..
Ja ja, onze middag in de Schepershof waar de Papoeavrouwen en de Papoeajeugd een grote rol speelden was een succes. De filmpjes, het dansje op de muziek van de Yospan en de herinneringen aan de Papoea jongens die in de
Jut en Jul
Ooit noemde ik een van de pups van Scott en Tessa Columbus. Dat was een echte ontdekkingsreiziger. Die was ik altijd kwijt, wist altijd nieuwe plekjes op en buiten ons erf te ontdekken, tot op het land van boer Bloeming.
Sacha
Op de Boomgaard hadden ze heel lang een hond die Sacha heette. Deze Sacha had haar naam te danken aan onze aller-aller-eerste hond. We woonden nog in Aalten en neef Gerrit en Irene hadden een pup. Het was een pup
In één week
Wat een aparte week moet dit zijn voor Rob en Sosjana in Frankrijk. Eerst de beide geboortedagen van Piet en Marijke. Ik heb ze beiden met liefde herdacht. En vandaag de verjaardag van Rob. Veel mooie herinneringen heb ik aan