Weblog1

Elbert en Rick?
“Telkens als ik deze formateur zie moet ik aan jullie Rick denken. Die lijkt daar precies op… Ik kan het niet uit mijn hoofd zetten’, zo mailde een schildervriendin me. Ze volgt me op FB en daar komt Rick ook

Dirk en Coco
Coco is er weer. Toen het warmer weer was zag ik hem even niet maar ineens is de dame er weer en lijkt hier niet weg te slaan. Als hij naar binnen weet te glippen gaat de etensbak van Storm

Samen op pad…
In 2017 begon één van onze gezamenlijke kampeerweken wel heel apart. De planning was om eerst in de buurt van Bergen een camping te zoeken, want Riet en ik zouden een workshop schilderen volgen in dit kunstenaarsdorp. De heren zouden
Op en neer….
Vanmorgen zag ik een van onze zwemvriendinnen terwijl we ons even afdouchten na het aqua joggen. Ik wist dat zij een jaar eerder haar man was verloren. Ik vroeg haar hoe het nu met haar ging, in de hoop dat

Project Schoolpad
Het was een leuke verrassing op de 2e Pinksterdag. Elise kwam aan met  studiegenoot Joost om de oude tekening van de verbouwing  50 jaar geleden  van ons huis aan het Schoolpad terug te brengen. Ze zijn bezig met een HBO

Gerrie
Samen met Ben en Diny reden we vanaf Hattem naar Durgerdam voor het afscheid van onze geliefde ome Bram. Het is wel 7 jaar geleden. En als je dan toch redelijk op tijd weer richting huis rijdt, kun je net

Alles wordt minder….
Zo langzamerhand kom je er achter. Het leven zelf is een kunst. Eerst is er de periode dat alles nieuw is en je het een na het andere moet leren en soms afleren. Je bent nieuwsgierig naar andere culturen. Zelfs

Met genoegen…
Zo leuk om even terug te kijken. Op dat moment in 2016 hadden we 6 fleslammeren, vijf Schoonebekertjes en één Drentje. Het voederen ging niet helemaal vanzelf. Het is net als met baby’s, de ene drinkt vlot, een andere laat

Hedera 2023-’24
Wat hebben we weer een afwisselend jaar gehad met onze Chr. Vrouwengroep Hedera. Jazeker, wij gaan door. Terwijl Passage als landelijke organisatie stopte waren wij al zelfstandig doorgegaan als Chr. Vrouwengroep Hedera. Een belangrijk onderdeel die als een rode draad

Op… en… af…
Het gaat nog steeds zoals in het begin na het overlijden van Wim. De stress lijkt wel veel minder en af en toe voel ik weer een weldadige rust over me komen. Het heeft tijd nodig gehad. Maar nog steeds

Dat jungesken
Ik heb goed gezocht maar kan geen trouwfoto vinden of een andere foto waar opa Hendrik van de Jaeger op staat. Tot ik ineens deze bijzondere foto tegenkom. Zo te zien is hij genomen voor boerderij de Jaeger. Het zal
Gemoster
Eind 2018 lag Wim in het ziekenhuis in Meppel voor zijn eerste heupoperatie die anders uitpakte dan we hoopten. en ik kom deze ontboezeming tegen. Bij het woordje gemoster moest ik het even weer lezen. ‘Het is rustig zo’, zegt

Verbinding
Alweer een leuke verbinding tussen de beide families Eggink van de Jaeger en de Boskamp. Hun achternamen zijn dan wel niet meer officieel Eggink want het gaat via de vrouwelijke lijn ook door.Ik kreeg een paar foto’s toegestuurd van Setty
Over grommen en pröttelen
Het genot van met pensioen zijn is dat je over het algemeen ’s morgens tijd hebt om je krantje te lezen. Wim maakte daar uitgebreid gebruik van. Hij wilde de krant ook graag heel houden. Ken je dat? Ik ben

Ach… onze lieve buurtjes
Dit gedichtje zegt wel wat over vroegere tijden… Wie gaat naar Zwartemeer uit vrijen Neemt mee een mes om mee te snijen Daarbij nog een grote knots Als ‘t moet sla je daar mee op los. In dit zelfde gedichtje