Ook kamperen in de sneeuw is geen probleem. Ze ging met haar zes honden in de tent slapen, lekker warm. Zij in een dikke slaapzak op een matje en de honden om haar heen.

In extreme kou gaan de haren van de vacht van een Samojeed rechtop staan en de binnenvacht werkt heel isolerend. Is hier goed te zien. Ook krijgen ze zelfgemaakte sokjes met klittenband aan omdat ze in de sneeuw vaak dikke

Hilly zat er niet mee….

Miny mocht even oppassen. Spannend als je geen honden gewend bent…..

Een gezellig begin van de avond.

Trainen in de bossen bij Appelscha. Vanavond hadden we in het Dorpshuis van Zuidbarge een paar bijzondere gasten. Mevrouw Bartol uit Roden kwam met een van haar sledehonden, een prachtige witte Samojeed. Het werd een boeiende avond. Ze vertelde over

We hadden zelf het een en ander voorbereid maar Mark en Judith verleenden hand- en spandiensten….

De jarige met zijn oudste zoon. ‘Wat heb ik een mooie verjaardag gehad’. Wim ging er eens even voor zitten. Afgelopen dinsdag, de dag zelf, hadden we het al met de broers en zussen gevierd en vandaag dan met de

Het voordeel van opgroeien op het platteland, wat een gek woord eigenlijk, is dat je tweetalig opgroeit. De eerste vier jaren leer je thuis en in de buurt je thuistaal. In mijn geval was dat het Achterhoeks van Vorden en

Weet je nog? Een groep paarden was ingesloten door water. Ze kwamen steeds dichter bij elkaar te staan. Het water steeg nog steeds. Een van hen was een prachtig wit paard dat opviel tussen de anderen. Uiteindelijk ging een jongedame

Samen bij de snorrende houtkachel… He’j der ok al zin in?’, vroeg Joke bij het naar huis gaan. Ik begreep haar meteen. ‘Ja natuurlijk, wi’j laeft der al helemaole naor toe’. Binnenkort gaan we samen met Johan en Joke een

We zitten beiden met de beentjes omhoog na een gezellige dag met bezoek van familie, buurtjes en heel veel telefoontjes. Wim bereikte vandaag zijn 76e levensjaar. En daar zijn we beiden heel blij mee. De familie uit Hattem en de

Opoe van De Haar bracht me de liefde bij voor de vogels in de tuin. Ze nam me mee naar het nest van de gieteling in de heg. ‘Pas op heur, ie mot et nest niet verstoren’, fluisterde ze zachtjes.

‘Af en toe kom je iemand tegen die iets in je raakt’. Er is dan iets van herkenning maar je weet niet waarom. Ken je dat? Is het iets van dezelfde interesses hebben, dezelfde achtergrond? Soms kun je in de

‘Va hef iedere wekke wel een begraffenisse’, zei Johan eens begin jaren 80. Het zal met leeftijd te maken hebben, want nu wij wat ouder worden gaat het ons ook al zo.Gisteren nog waren we bij het afscheid van André,