Nu ik al die verhalen van mij nog eens voorbij zie komen zie ik in ons leven behalve onze kinderen natuurlijk, erg veel dieren voorbij komen. Voor mij is dat iets gewoons, geboren op de kleine en knusse boerderij De

Ik was gewaarschuwd. Rob mailde dat jaar aan het begin van de herfst dat het tijd werd om de Herdwicks op te halen voor het dekseizoen. Zo konden we ons alvast voorbereiden op het afscheid. ‘Hebben we straks niks meer

Ik tel de dagen die voorbijgingen na het overlijden van Wim. De 11e dag nu. Het blijft onwerkelijk, net of ik in een droom leef. De escapade met Witje/ Coco was een welkom, maar ik ben blij dat hij weer

De mooie witte poes was hier niet weg te branden. Toen het kouder werd liet ik haar af en toe even binnen. Haar gedrag lijkt op die van Dirk: pakken wat je krijgen kunt, een echte overlever. Ze wou ook

Er loopt hier aan de Torflang een witte poes die elke morgen op de bank buiten te vinden is en niet weg wil. Zag hem al langer voorbijkomen maar heeft mij blijkbaar uitgezocht. Heeft wel een bandje om, lijkt erge

Het is de eerste dag na een intensieve week. Ik lig voor het eerst op Wims plekje aan die kant van het bed en gebruik zijn kussen. Gek dat ik dat eerder niet wilde. De hond ligt op het matje

Voor degene die het levensverhaal van Wim nog eens wil lezen…: Die dag liep ik tussen de middag  van school naar mevrouw Sobering, mijn kosthuis, en terug. Het was een mooie winterdag. De zon scheen en net langs de Grote

13-10—Weer een dag en ervaringen rijker. Mocht je denken dat er op je 83e veel weggevallen is en je vergeten bent door de omgeving? Klopt niet. We werden omgeven door vrienden, collega’s, mensen uit ons sociale leven…? Al woonden we

Weer een dag voorbij met Storm aan mijn voeten of in mijn kielzog. Ik deel de dagen in anders kom je om door stress en emoties. Gisteren had ik gedacht om iets met bloemen voor Wim te maken. Ik vond

En zo zit ik even te peinzen met Storm aan mijn voeten. Wat zijn er veel lieve mensen om me heen, ook al hier in onze nieuwe buurt. Zou Wim er iets van meekrijgen, vraag ik me dan af. Zal

Geen poespas, zei Wim altijd. Denk dat deze recht doet aan wie hij was…

De voorzijde van de kaart zie je Wim tijdens een spannende zeiltocht van Noorwegen naar Denemarken. Hij beweerde dat hij altijd zeeziek werd vroeger maar niet die keer. Heeft toen urenlang aan het roer gestaan. De eerste 10 jaar van

Tja… hoe moet ik beginnen? Het is nog zo onwerkelijk, bijna niet te bevatten. Toch is het gebeurd… Afgelopen zaterdag kwam een einde aan het leven van mijn lieve Wim hier op aarde. Zomaar ineens, net als indertijd zijn moeder.