Weblog1

Gewoon wat zenuwachtig of…
Faalangst …. examenvrees? Werd niet over gepraat. Ik vermoed dat de leerkrachten best wisten dat die faalangst in een keer toe kon slaan. Van het schriftelijke examen kan ik me na meer dan 60 jaar niet veel meer herinneren, maar

Zo gaat dat…
Af en toe denk ik even terug aan mijn schooltijd, vooral nu ik het herinneringsboekje van de school op het Hoge nalees en er over schrijf.- zie weblog 2- Juffrouw van de Hel als vaste juf van de eerste klas

Hanen vangen
Even tussendoor eentje uit de oude doos… gewoon omdat ik deze tegenkwam en leuke momenten oproept Buurman Jans was hier. Er moet wat ondernomen worden anders wordt het hier één en al haan. Gisteravond hadden we gezien waar de 4

Levi
Zomaar iemand heel blij gemaakt. Levi is het hondje van Karin. Zij komt al heel lang bij ons over de vloer. Ze wilde voor deze gelegenheid Levi een scheerbeurt geven. ‘Niet doen’, zei ik toen. ‘Ik hou van hondjes met

‘Nergens zo mooi als hier’.
Dit is een kreet van buurman Jans: ‘Nergens zo mooi als hier’, terwijl hij achter de boerderij in het rond stond te wijzen. Hij bedoelde dat je niet op vakantie hoefde te gaan om mooie plekken te vinden. Regelmatig kom

Suze
Voor Dirk hebben we jarenlang poes Suze gehad. Zo genoemd naar ons Canadese nichtje Suze. Ze heeft bij ons een hoge leeftijd bereikt maar ik weet nog dat ze eens weg was… gewoon helemaal weg. De vorige dag had ze

De Rijn
Tussen een stapel oude foto’s kwam ik de tekening tegen die neef Wouter ooit eens voor me maakte. Ik denk dat hij toen een jaar of acht of negen was.De plek waar we nu altijd onze tussenstop maken wanneer we

Klotebonen
Deze is van een paar jaar terug, maar te leuk om nog eens te lezen. Deze is in Tweets van het Schoolpad 3 opgenomen. ‘Alweer die klotebonen’. Wim vroeg me wat we die avond zouden gaan eten. Ik kwam net

Blote kont?
Afgelopen mei woonden we 28 jaar in dit huisje aan het Schoolpad. Rick verhuisde nog een paar jaar met ons mee. Het eerste wat na de eerste week opviel toen de bladeren aan de veldesdoorn voor het huis zich ontvouwden

Nee… dit keer geen tranen…
Opnieuw een afscheid… nee dit keer geen tranen. Het is een terugkomend ritueel. We gingen er maar even voor zitten. We hebben nl alleen de lusten en niet de lasten van onze schapenfamilie. We hebben van ze genoten. Eerst de

28 juli- Henry
Gisteren was Henry’s verjaardag. Hij zou 77 zijn geworden als niet… We hebben ons leven niet in de hand. Hij betekende veel voor de Hattemer gemeenschap. Hij schroomde niet voor het goede doel als wethouder het Hattemer zwembad in te

Hetty Eikelboom
De reden dat ik U schrijf is dat ik in de nalatenschap van mijn zus een dagboekje aantrof uit 1942/1943 van Hetty Eikelboom. Stieltjes laan 1 b, Hilversum met alleraardigste verhalen. Ik weet niet wat de relatie van mijn zus

Wie kent hem nog?
Zag je dat ook? Bij de slimste mens moesten er allerlei onderkleding benoemd worden. Natuurlijk herkende niemand de borstrok, veel te jong om die nog gedragen te hebben denk ik. Ik voel hem nog. Ik vermoed dat er in de

Betsy en Henny 3
De spelende buurkinderen uit de Marnixstraat van toen hadden de regie van deze feestelijke middag in handen. Van l. naar r. Luc, Cyril, Miriam en Paul