Wim zegt vaak dat hij niet zoveel meer weet uit zijn jeugd. Dat in tegenstelling tot zijn jongste broer Ben. Die kon met verve vertellen en uitbeelden hoe ze de buurt onveilig maakten in het stadje. Er was nog weinig

Rick belt zelf niet zo vaak. Is meestal een goed teken. Maar net op zijn allereerste vrije dag afgelopen vrijdag belde hij om te melden dat hij zich wat slapjes voelde, hoesten, verkouden. Vrijdag doet hij altijd zijn vaste boodschappen.

‘Toen opoe en opa Eggink afscheid namen van Herman toen hij in 1924 naar Amerika vertrok om boer te worden, wist niemand wanneer ze elkaar terug zouden zien. Het zou 5 jaar duren. Daarna duurde het 17 jaar. In 1946

Het begint er op te lijken dat er meer aandacht is voor de natuur. Toen ik afgelopen zomer  vanuit Emmen weer naar huis fietste zag ik de bermen vol met bloeiende margrieten, klaprozen, koekoeksbloemen en rode klaver. Na de bloei

Hé… de blauwe engel… Er is een oproepje in onze krant om op zoek te gaan naar een blauwe engel. Ik kende er wel een, maar die bedoelen ze niet. Die van mij is de eerste dieseltrein tussen Apeldoorn en

Hebben jullie dat ook bij het naderen van de Kerst? Ineens wil je toch Kerstsfeer in je huis hebben. En heb je net als wij de kerstboom net gekocht. Vanmorgen stond hij dus mooi groen te wezen in het hoekje

Nog even en het is Kerst. De eerste voorbereidselen zijn er al. De kleine nog kale groene kerstboom staat al op zijn plek. Gisteren maakte ik met Ria al een paar kerststukjes, altijd leuk om samen te knutselen. De eerste

Wat is dat nou weer…? Wim maakt soms vreemde gebaren. . Ik stond eens op het punt om naar mijn schilderochtend te gaan en Wim had alvast de auto klaar gezet. Mijn tas met verf en kwasten had ik al

Ook vandaag is bijzonder, want onze oudste zoon wordt 57. Vanmorgen feliciteerde Wim me al toen ik net mijn ogen open deed. ‘Gefeliciteerd met je oudste!’, ook zijn oudste natuurlijk. Zonet keek ik de weinige foto’s door van ons gezamenlijk

Gisteren was het een bijzondere dag. Op weg naar vriend Dick in Apeldoorn gingen we eerst een Tweets van het Schoolpad 4 afleveren bij een van mijn allereerste leerlingen ooit, Alie. Ik had verteld dat er een heel hoofdstuk met

Ooit aten we weer eens kip… je weet wel zo’n lekker kippetje in een braadzak bereid. Lang niet gehad. Wim had het gebraden. Ik mocht het verdelen. Rick at ook bij ons, want het was zondag. En die kan heel

Er wordt nog wel aan ons gedacht. Hebben we net de sint gevierd samen met de Timmertjes, gisteren kwam onverwacht Fred op bezoek. Hij heeft zich een paar weken vrij gemaakt om zijn moedertje van 91 op te zoeken in

Och het is alweer wat jaren geleden dat wij samen hielpen bij het bedden rijden in het Scheperziekenhuis. De zaterdag vooraf aan de Zondagse viering in het ziekenhuis brachten we dan de ‘Zondagsgroet rond op de afdelingen en nodigden de

Vanmorgen waren we even bij Jans en Geesje, onze naaste buren aan het Schoolpad. Nou ja… naaste… wel 400 m minstens van ons af. Nadat eerst vader Harm en 10 jaar later moeder Wolterdina overleed wonen nu Jans en Geesje

‘Drive not faster than your guardian angel can fly!’ Nee de auto die voor ons reed met deze spreuk op de achter nummerplaat reed keurig. Wim maakte me attent op de tekst. Dat mag in de krant. Meestal vallen de