Weblog1
Wim, Henry en Ben.
Het laatste drankje samen op het deck zoals deze balkons genoemd worden in Canada
Het eind van de rit!
Nog even samen de weegschaal repareren. Wim en Ben. En dan is zo in een keer de vakantie in Canada voorbij! Die laatste dagen vlogen om. Nog even naar Innisfail, nog even naar Fred en Gera, nog even met de
Op zoek naar lepelaars
Volgens Gera moeten er bij het Glennifer Lake eenjarige lepelaars (pelicans) zitten en we hebben ook wel zin in een wandeling. Daarom neemt Tonny Niesje en Ben, Rick en mij mee. Het is hier eigenlijk vlakbij. Wat een mooie plek,
De Brandweer
Maar voor de lunch bij Janny krijgen we een rondleiding bij de Brandweer van Spruce View. Gera en Rick staan al klaar als we om 12 uur arriveren. Gera is nu al een jaar of 6 vrijwilliger bij de Brandweer
Wein, Weib und Gesang
We beginnen wat langer te slapen. Het wordt nu tegen negenen. Na het diner van Rick z’n verjaardag ontbijten we maar niet zo uitgebreid. Bovendien waren we gisteren bij Janny op de lunch genodigd. Dat betekent:… eerst aan de wijn
Ian met uncle Wim
We nemen voorlopig afscheid van Ian, want die werkt en woont op dit moment in Innisfail. Volgend jaar komen ze allemaal naar Nederland wanneer Arend en Amakka trouwen in mei 2011.
Update van Ben en Diny’s reis door de USA
Opnieuw een update vanuit de USA waar Ben en Diny hun vakantie vieren samen met Curtis en Berdena. Ha Luitjes in Eefde en Canada, Even weer bijpraten; het gaat allemaal in een hoog tempo hier in de States. Gisteren aangekomen
Het hele gezelschap
Temidden van de hele familie in Canada vierde Rick zijn 43e verjaardag.
The Rusty Pelican
De avond in the Rusty Pelican werd een sukses. Alleen Tom liet het afweten… ziek. Maar Suze en Ian waren van de partij. En Rick was natuurlijk het middelpunt. Hij kreeg een extra dessert met vuurwerk!
21 september 2010
Sneeuw. “Da’s telepathie”, noemde Gerhard het toen ik precies op Judiths verjaardag belde. Ik wist dat ze jarig zou zijn wanneer we weer in Dickson zouden zijn, maar had niet door dat het deze dag al was en nog wel