Weblog1

Over drijfsijsies en zeekippen
Een dreafseasie, zo ongeveer werd het uitgesproken, drijfsijsje op z’n Amsterdams. Niemand die dat vogeltje kende. De stevige Amsterdammer wilde het wel even uitleggen voor de onwetende omstanders. Een sijsie is gewoon een klein kuikentje en een drijfsijsie is dan

Een vroeg rondje…
‘Weet je nog toen we langs jullie huis liepen met de honden en je een papier aan het hek had gehangen?’ We zitten bij haar aan de koffie want ons rondje bij ‘het Goed’ zit er nog even niet in.

De pannenkoeken van oma.
We zitten net aan tafel. Ons ontbijt staat klaar. Na de zorg voor haan, hond en kat, de krant en mezelf in kleding hijsen komt de zorg voor het ontbijt terwijl Wim met zijn ochtendoefeningen bezig is. Ik kijk naar

Rust?
Op dit moment zitten we in een rustiger vaarperiode dan twee jaar geleden. Dat was een heel onzekere tijd waarin we nog niet wisten wat ons te wachten zou staan, welke van de mogelijkheden zou die van Wim zijn. Uiteindelijk

Eindelijk…
Het is net of iedereen helemaal zat te verlangen naar sneeuw. In Zuid Limburg hadden ze het al en de files er naar toe hielden niet op, maar eindelijk hebben we de sneeuw in het hele land. Uit voorzorg had

Soof
Regelmatig winnen we een kleinigheid bij de Postcodeloterij, een koek in koektrommel, een vegapakket of ijsjes en daar doen we het dan maar mee. Die keer waren het kaartjes voor de film en zo kom je nog eens ergens. Die
Swing down chariot!
‘Kiek Wim, daor he-j oew verjeurdagskadootjen.’ Wim komt net de badkamer uit en ik wijs naar buiten. ‘Gauw dan’. Daar kwam net een eekhoorntje langs de boom richting pindakaaspot, maar die hing er niet meer. Spoorloos verdwenen. Misschien is er

Rieks
Jaren terug kregen we contact met Rieks. Hij hielp Mark vaak met zijn auto en zorgde dat de laatste weer verkocht werd. Ze hadden een goede band samen en zo maakten wij ook kennis met deze bijzondere man en automonteur.

Het varken van de Wildenborch
Ooit kreeg ik een vraag van iemand die graag het gedicht van het varken van de Wildenborch wilde hebben. Hij had iets over de Wildenborch en het varken op mijn website gelezen en bestempelde mij als ‘kenner van het kasteel

Afscheid.
Onze zwemvriendin Diny is zoals vele anderen geveld door het verschrikkelijke coronavirus, maar gelukkig is haar man aan de beterende hand. Ook hun dochter die de Kerstdagen bij hen was is hersteld en mag de deur weer uit.Het regelen van

Hoe lang…?
Meestal laat ik de kerst- en nieuwjaarskaarten met al die goede wensen tot na Wims verjaardag aan de dikke balken om de opening tussen keuken en voorkamer hangen. Je zou denken dat in deze tijd van internet en FB wensen

Zaterdagmiddag
Mijn hulp is het in de rug geschoten en kon afgelopen donderdag niet op of neer. Dat was dus even zelf aan de bak. Ik weet dat ze herstellende is en volgende week weer komt maar toch… Er moet toch

D’r af?
Wat me toen toch overkwam. Ik had na zoveel jaar een andere man. Deze had ik nog nooit gezien. De stem klopte nog en in het donker ligt het nog net zo lekker als altijd!Een foutje, een uitschieter met de

Diny.
Er zijn mensen waarvan het zo gewoon is dat die er zijn. Zo hadden we een vaste groep aquajoggers op donderdag. Jarenlang zwommen we samen. Dinsdag ontstond ook een vaste groep maar die van de donderdag was de eerste en