Ergens in 2015– We zijn mooi op tijd voor de trein. Wim brengt Ria en mij naar het Station Emmen Zuid. Het is berekoud koud en we zijn te vroeg. We wachten dus nog even in de warme auto. Er

Ooit kreeg ik van Diny een schattig klein boekje: Zusjes. Ik begin te beseffen dat het best bijzonder is om een zusje te hebben. We zijn lang met z’n tweeën  geweest. Samen sliepen we in een tweepersoons bed. Dat zie

Aan het Schoolpad hebben we altijd een paar katten gehad om het muizenbestand onder controle te houden. Suze en Loeder waren de laatsten, beiden zijn minstens 20 jaar geworden, voordat We Dirk cadeau kregen. Als ik naar deze foto kijk

Gistermiddag hadden we in de Schepershof een bijzondere bijeenkomst, georganiseerd door V en T. Hans van Os was op het laatste moment benaderd om te komen vertellen over zijn voettochten naar Santiago de Compostella. De lezing over putdeksels kon  wegens

Het was fijn om voor het eerst sinds meer dan een jaar weer naar mijn schilderochtend bij Vera in Dalen te gaan. Afgelopen jaar heb ik maar één ding onder handen gehad en dat was het opnieuw bijwerken van de

Het was een mooie week die keer met Johan en Joke in de Algarve. En… Ben en Diny waren er toen ook. We maakten leuke excursies, langs de kust en ook het binnenland in. Kan er nog met veel plezier

Het is alweer even geleden dat  ik in de zaterdag editie van ons Dagblad van het Noorden een stukje over een schrijver en columnist bij de Volkskrant, Martin Bril tegenkwam die in het kader van het onderwerp voor de Boekenweek

Het blijft in mijn hoofd zitten. Toen Alina die eerste keer bij me was en we in gesprek waren over mijn niet verwerkt verdriet over Mark, bovenop het verdriet om zonder Wim door te moeten, verzekerde ze me dat het

Ik mag ’s avonds graag tv kijken. Aan het eind van de avond kies ik soms voor Op 1, soms Umberto of afgewisseld. Dat ligt aan de onderwerpen. Zo zag ik gisteravond Joop van de Ende en Andre van Duin

Morgen is het 4 maanden geleden is het dat Wim zomaar bij me weggleed, zowel letterlijk als figuurlijk. Het lijkt een eeuw terug . Wat een geworstel is het om je leven weer op te kunnen pakken. Ik ben nog

Het gesprek met Alina afgelopen vrijdag leverde zeker wat op. Soms ben je zo ingesteld op hoe je je altijd hebt gedragen dat je niet aan andere mogelijkheden denkt. Zo was ik eigenlijk wat verbaasd toen ik de mail kreeg

Ik vermoed dat iedereen zo de dagen kent die herinneringen oproepen. Je staat niet bij allemaal even sterk stil. Als ik aan de verjaardagen denk van mijn ouders en grootouders is het altijd met een glimlach en dank ze voor

Een enkele keer leek het bij het journaal op plekken in Nederland zo glad als het 54 jaar geleden was toen we in Hengelo woonden en Mark zich aankondigde. De wegen waren spekglad en ik moest wel naar het ziekenhuis.

Ik verheug me weer op een ochtend aqua joggen en daarna samen aan de koffie in het nieuwe Aquarena. Hoewel het hele bad een vorm van luxe uitstraalt is de gezelligheid er ver te zoeken. Nou ja, de mensen zijn