Weblog2

Één moment…
Er was steeds één moment op een doordeweekse dag dat we op tijd voor de tv zaten. Nee niet voor het journaal, het nieuws hoorden of zagen we tussendoor wel. Nee, precies om half 6 stemden we af op SBS6,

Gerrie
Een van de dagen die er vast in mijn geheugen zitten is 19 oktober. Het is de verjaardag van nichtje Gerrie. Officieel is het Gerritje, genoemd naar haar opoe van moederskant, opoe Bruins. In haar latere leven met man en

Waarom?
Waarom een hond…? Waarom wil iemand een hond? Groei je er zelf in je jeugd mee op? Ik denk dat dat met mij wel zo was. Altijd hebben we een hond gehad. Op De Haar was er Trixie. Op De
De Tocht der Tochten
Soms denk ik terug aan mijn jeugd waarin ik samen met mijn nichtjes Gerke en Gerrie opgroeide. Èavenolders waren we, in hetzelfde jaar geboren. Met beiden kon ik goed overweg en Gerke spreek ik nog regelmatig. Gerrie overleed helaas een

In en umme Bronkhorst
Het was een klas met uiteenlopende figuren op de Kweekschool voor onderwijzers in Doetinchem, zoals het toen heette. Niet alleen wat betreft de karakters maar ook hun geografische achtergrond. Ze kwamen vanuit de hele Achterhoek en Liemers, van Gelselaar tot

’t Jammerhöltjen
Derde klas van de Kweekschool. Ik sta in het midden met het lichte vest en naast mij Grada die hier het praten niet kan laten. Aad is er niet bij, zeker vergeten….Gert Jan Somsen 2e van rechts bovenaan. Grada Bosch

Gijs
Ik had indertijd leuk contact met Ton Heekelaar, een collega van ome Gijs, die bezig was om een boek over hem te schrijven. Hij stuurde me verscheidene verhalen over Gijs. Toen jachtopzichter Gijs van Velthuizen op zijn verzoek in 1942

’t Geliek van opa de Bruin
Een herinnering uit 2011– ’t Geliek van opa de Bruin. ‘Ik hebbe speciaal wat veur oe mee ebrach’, meldt Ben wanneer hij met Niesje het erf op komt. Hij heeft een krant bij zich. ‘Zie wel dat opa de Bruin

En daarna kwam de sint…
De eerste sinterklaasviering toen ik niet meer thuis woonde was in Hattem. Ik had een kamer bij de familie Sobering, met kost en inwoning heette dat. Ik had het er bijzonder gezellig. Mevrouw Sobering was weduwe, maar regeerde de boel

Ach die dekentjes…
Alles wat vroeger normaal was in ieder gezin zie je vanzelf verdwijnen. Zo hadden we op ieder bed een degelijke gestikte deken, lekker warm en zwaar. Het voelde veilig. Er zat een vulling in van katoen dat in blokken of