Op www.freewebs.com/henryandtonny zijn de foto’s te zien van het vissen in Saskatchewan. Een fantastische week was dat. Met een heleboel gezellige kerels uit de omgeving hier en uit Saskatchewan die allemaal op een of andere wijze een vriendschappelijke relatie hebben met Randy Fiege, de dominee hier uit Dickson. ’t Was geloof ik meer dan 35 jaar geleden dat ik op zoet water had gevist en ik had van mijn leven nog geen snoek gevangen. En nu, in 3 dagen, meer dan het gewicht van de dominee(400 lbs(=pounds)= ±180 kg). We mochten er elk maar zes mee naar huis nemen, wat wel jammer was, want ze smaken fantastisch, zonder grondsmaak, zoals in Nederland vaak het geval is
Al met al een hele ervaring, die voor herhaling vatbaar is.
Oh ja Hetty, in een van je weblogs vroeg je je af wat de Sausage Making Days waren. Dat is het jaarlijkse festijn voor de Foodbank van de kerk hier. Via fundraising werden er dit jaar 37 varkens en 7 koeien bijeen gebracht( Gera heeft daar via haar Varkensnetwerk een flink aandeel in), geslacht door een professionele slachterij (gratis) en dan door een grote groep vrijwilligers tot worst, salami en hamburgers verwerkt. De worst en de salami worden dan weer in de slachterij gerookt, waarna alles in de vriezer gaat. Zo’n 150 schoolkinderen in Red Deer die elke dag zonder ontbeten te hebben op school komen krijgen dan toch een ontbijt op school. De rest wordt, zoals dat ook in Nederland, via de voedselbank verspreid.
Voor ons ook goed, want via dit soort vrijwilligerswerk, bouw je ook je eigen kennissenkring heel aardig uit.
Verder gaat hier alles goed. Tonca en het gras groeien als kool en dat laatste geeft heel wat werk. Gelukkig kan ik het grasmaaien zittend doen op mijn nieuwe tractormaaier ( de Robins die hier zijn, zitten in de bomen of vliegen rond, maar gras maaien, ho maar! ).
Suze en Tom zijn nog steeds druk met ijshockey (Suze), lacrosse( Tom) en atletiek. Ze winnen veel en moeten dan in een afvalrace voor de “grote” prijzen steeds maar weer aan de bak. Tom heeft alle badmintontoernooien waaraan hij heeft meegedaan, gewonnen en bijna alle wedstrijden atletiek op de 400m, 800m, 1500m en 3000m. Dat leverde hem de “Athlete-of-the-Year” Award Junior High op van zijn school. Het was voor het eerst in de geschiedenis van de school dat een 1e jaars junior deze trofee won. Meestal zijn het de 3e jaars.
Suze haalt regelmatig de krant met haar hockeyteam en heeft met haar Central Alberta Girls team under 16 het provinciale kampioenschap van Alberta gewonnen.
Ian presteert op alle fronten wat minder, maar heeft op dit moment wel weer een baantje op de Glennifer Lake Golfclub. Maar ’t blijft een zorgenkind voor Gera en Fred.
Gera is druk met haar opleiding voor ambulance medewerker, naast al haar andere besognes en zorgen, waarachtig niet gemakkelijk voor haar. We proberen ze zo goed mogelijk te helpen, maar de zorgen kan niemand van je overnemen. Fred is gelukkig nu, na het zaaien, wat meer thuis, maar hij blijft natuurlijk een workaholic ( en dat is ook wel eens vermoeiend voor de omgeving!). Hij kan gelukkig goed met Ian overweg, dat was vroeger ook wel eens anders.
En wij, wij golfen veel, zorgen voor de tuin, bridgen wat minder, dank zij het mooie weer en genieten elke dag. Wat wil je nog meer?!
Tot begin aug. ben ik ook nog 3 x in de week druk met het repeteren voor een soort van toneelstuk/musical dat de geschiedenis van Dickson via het 100 jarig bestaan van de Dickson Store (nu museum) in beeld brengt.
Tonny heeft dan aardig wat tijd voor haar glas in lood. De voorraad groeit al weer aardig naar verkooptentoonstellingniveau. Na de zomer gaan we daar maar eens een project van maken.
Wat moeder betreft, gaan we er maar van uit: geen bericht = goed bericht.
Wel, dat was het dan maar weer voor nu. ’t Was een heel verhaal, maar zo krijgen jullie hopelijk een aardig beeld van wat we hier allemaal uitspoken.
De hartelijke groeten aan (klein)kinderen en allerlei anderen.
Henry en Tonny