En weer… Badenhard. of Gerhard hier een vliegtuig aanwijst? Ze kwamen hier regelmatig door het dal vlak voor ons vanaf militair vliegveld Hahn. Kleine Laska is dit keer ook mee. Het is 1979, het jaar dat mama overleed en wij

Ons drietal, zomer 1972. Mark was 2,5, Rick bijna 5 en Gerhard 6,5 toen we voor het eerst in Badenhard bivakkeerden in het huisje van Laborenz. Je moest vanaf de weg wel even wat trappetjes naar beneden, maar dat leverde

In onze eerste vakanties in Badenhard was er het zwembad bij Niederburg nog. Het lag heel beschut in een dal, maar wel een aantal kilometers van de bewoonde wereld af. We hebben er heel mooie middagen gehad. Hier zijn zelf

Terwijl we in het dagelijks leven niet veel foto’s maakten was dat tijdens vakanties anders. Ook hier zijn we in Badenhard en blijken ze alle drie toch interesse te hebben in techniek, in elk geval wat betreft onze eigen VW

Een van de favoriete spelletjes in de hut in Badenhard was: Ezeltje. Ik zou niet meer weten hoe het gaat, maar het was ontspannen en tegelijk fanatiek..Zelfs Wim deed in die tijd nog mee met de kaartspellen en dat zegt

Als we het over vakantie hadden kwam meteen de kreet: Badenhard. Wanneer Wim en ik nog op één oor lagen hadden vooral Gerhard en Mark de laarzen al aan en gingen de berg af naar een beekje om dammetjes te

We kwamen allemaal graag op de Boomgaard. De jongens konden niets mooiers bedenken dan bij opa of Johan op de tractor zitten en niets was er lekkerder dan de pannenkoeken van oma. Ik heb daar nooit tegenop gekund, maar ja…

In 1971 gingen we met pa en mama naar Hessen. We logeerden op de Meissner in een Natuurvriendenhuis. Gerhard en Rick gingen mee en Ben en Diny zorgden behalve voor de gang van zaken op de Boomgaard ook voor Mark.

Het was een hele grote stap voor ons èn Dick en Anda. Voor het eerst gingen we met onze gezinnen ver Frankrijk in, naar Pont d’Alleyras dichtbij Le Puy. De reis was afzien maar dan had je ook wat. De

Zoals ik vroeger als kind altijd wel ergens een schaafplek had zo was er met de jongens ook altijd wel iets. Deze foto ontroerde me altijd al. Gerhard die z’n voortanden aan het wisselen is en Mark met de pleister,