Hetty Site

10 december is de dag….

Het is bijna niet te geloven dat onze oudste al 54 is. Gerhard werd op 10 december 1965 in Hattem geboren. 10 december was ook de verjaardag van oom Sjoerd, de oom die vooral in onze vroege jeugd toen we nog op de Haar woonden veel met ons optrok. Mooie herinneringen. En dat bleef ook toen we naar Linde verhuisden. Steeds als Gerhard jarig is denk ik met liefde aan hem terug.
Gerhard heeft niet lang in Hattem gewoond want 10 maanden later verhuisden we naar Aalten waar Wim na zijn jaren als scheepswerktuigkundige nu als servicemonteur ging werken bij Staalkat, een fabriek die eiersorteer- en inpakmachines maakte en snel daarna naar Hengelo waar Stork voor interessant werk zorgde voor Wim..
Later zou Gerhard toch nog twee jaar weer in Hattem wonen maar nu onder de vleugels van oma van der Kolk. Het was de tijd dat hij de MSVS bezocht in Zwolle. Dat Hattem beviel hem wel goed, ook omdat er een groot deel van de familie woonde. En die houden van humor en gezelligheid. Het eerste jaar MSVS bezocht hij trouwens in Zutphen want we waren net verhuisd en hij kon dat jaar bij Henk en Anneke in Lochem logeren. Ook die hielden van gezelligheid en Gerhard profiteerde ervan mee. Hij werd er goed verwend.
Nee… heimwee kende Gerhard niet. Hij ging later bij de Marine ook weken op pad. Je hoorde hem er niet over. Misschien scheelde het dat hij al heel jong vanuit Hengelo met de trein naar Lochem ging. Hij kon nog niet eens echt lezen. Dan schreef ik de woorden Delden, Goor en Lochem voor hem op en gaf die mee. Bij Lochem stond opa dan op hem te wachten. Je zou het nu niet meer zo zeggen maar Gerhard was een druk baasje die echt in winkels niet bij je bleef. De keren zijn niet te tellen dat ik in winkels zoals Hema en C en A zoekend rondkeek tot ik een rek kleding zag bewegen waar Gerhard mee aan het stoeien was. Er floepte telkens één jurk of pakje vanaf dat rek naar buiten. Zo ging hij de hele rij af. Hij verveelde zich gewoon. Dat winkelen met Gerhard is nooit wat geworden. Mee naar de markt wilde hij alleen als er een ijsje beloofd was. Je snapt dat hij de ijscoman als eerste zag en daarna wel weer naar huis kon.
En nu is hij 54. Dat jongetje van toen is een volwassen man geworden waar we veel aan hebben.
Waar blijft de tijd…

Foto: 10-12-2018