In de eerste helft van ons leven samen zijn Wim en ik best vaak verhuisd. En eigenlijk ging dat altijd gesmeerd. Waarom voelt dat nu zo anders? Er is tijd genoeg. Is het omdat we nu op leeftijd zijn? Wim kan zelf weinig uitrichten en ik net zo min.
Onze allereerste verhuizing deed ik alleen vanuit Hattem, Wim zat op zee.. Gewoon inpakken en wegwezen naar Aalten-1966. Nou ja, zwager Ben ging mee voor de hand-en spandiensten. Wim was wel mee geweest om het nieuwe huis te bekijken nadat hij op sollicitatiebezoek was geweest. Maar toen hij die laatste reis maakte kon ik een telegram sturen dat hij aangenomen was en we konden verhuizen. De verhuiswagen van Bart Keyl was slechts halfvol, weet ik nog. Gerhard ging mee.
Slechts 1,5 jaar later verhuisden we opnieuw , nu naar Hengelo waar Stork èn een mooie beneden flat ons wachtte. Rick was intussen gearriveerd. Nu was de verhuiswagen vol en ik heb er dagen over gedaan om die dozen allemaal leeg te krijgen. Diny kwam helpen.
Zes jaar later, in 1974 verhuisden we opnieuw, nu naar Hengelo Zuid en betrokken we ons eerste koophuis aan de Marnixstraat. En weer een kind erbij, Mark, en was ons gezin compleet. Ook hier voelden we ons meteen thuis, geen stress ook.
In 1984 werd het Emmen, hier verhuisden we nog twee keer. De keer naar de Kuifmees blijft me bij doordat we de spullen niet meer konden bergen in dit huis en de restanten op de bulten achter ons huis werden met enthousiasme opgestookt door de vier pyromanen van der Kolk. Er was toen nog geen Kringloop en tja… we zagen geen andere optie.
De laatste keer was dus in 1994, 29 jaar geleden, naar dit huisje aan het Schoolpad. Ik was meteen in de wolken toen ik de hoeveelheid vogels hier zag. De staartmeesjes nestelden in de ligusterheg en de kraaien haalde hier voor het huis een eksternest leeg. Gerhard en Judith trokken in het huis aan de Kuifmees. Mark en Hilda in het appartement van Rick. En Rick dan? Die woonde nog 6 jaar tot aller tevredenheid in de studio in onze schuur. Onze spullen pasten er in. Maar… het stond raar. In de loop van het eerste jaar ruilden we heel wat meubels in voor iets nieuws.
En weet je… ons nieuwe huis aan de Torflang is echt uit de kunst. Maar ik zie alleen nog niet voor me hoe we daar een mooi geheel van kunnen maken. Het scheelt dat er nu hulp is met veel goede adviezen. Daar reken ik nu op.
Foto: Schoolpad 50, ook op Koningsdag…