Na 17 jaar komt Herman vanuit Iowa weer thuis op de Boskamp. Gedurende de hele oorlog was er geen contact. Toen Hendrik Jan zo plotseling overleed probeerde Herman over te komen en dat lukte in juni 1946. Hij bezocht de hele familie en ik herinner me zelfs dat hij bij ons op de Haar is geweest. Niet zozeer de beelden ervan maar wel de uitroep: ‘Herman kump d’r an, Herman kump d’r an’.
Hier staat hij naast zijn verdrietige moeder, onze opoe, die binnen een paar jaren twee van haar kinderen verloor aan de gevolgen van een verkeersongeluk.
Nu ik haar zo bezig zie aan het spinnenwiel ben ik eigenlijk benieuwd of meer van de kleinkinderen zijn die kunnen spinnen. Ik doe het nog steeds op mijn Louët, alleen niet meer zo vaak als vroeger. Ik heb het zelfs een aantal groepen op de Marnixschool aangeleerd met spintol. Wim had er een heel stel voor me gemaakt. Voor het verven van de wol gingen we naar ons huis aan de overkant.
