In het mandje van opoe zat ook de toespraak van ds Barnard, een goede vriendin van opa, die ze hield bij zijn begrafenis in 1974. Lang geleden gaf ik dit al weer. Ik vind het nog steeds de moeite waard om opnieuw te lezen. Ik geef het in drie delen weer:
Inleiding
We zijn hier samengekomen om recht te doen aan het leven en sterven van Johan Eggink.
Zelf noemde hij twee jaar geleden de begrafenis “de grote komedie”, waarbij misschien nog een geestelijke een heel spannende toespraak houdt.
Vrienden, dat is niet de bedoeling.
We zijn hier samen in de kerk uit zuiver praktische overwegingen, omdat wij u hier een zitplaats kunnen aanbieden. Maar dit is géén kerkdienst. Dat zou niet in de geest van Eggink zijn.
Het is ook geen rouwdienst, dat zou evenmin in zijn geest zijn. Daarom dragen wij ook geen rouwkleding, op zijn verzoek. Hij is immers opgeroepen tot Hoger Leven, zoals hij zelf formuleerde. Ik denk dat ik hier ook niet sta als geestelijke, als predikant, maar als vriendin van deze mens die voor mij “vriend Johan” was en daar ben ik trots op.
Ik hoop hier vanmiddag, om recht te doen aan zijn leven en sterven, kort samen te vatten wat hijzelf als een boodschap heeft willen uitdragen, want juist daardoor was hij een mens om lief te hebben, om eerbied voor te hebben.
Een man met een originele geest, maar vooral met een groot geloof. Daarvan getuigt het lied dat wij nu zingen.
De Levensweg.
Mijn voeten gaan vertragen, Heer: ik ben zo moe.
Zij willen enkel dragen Heer, mij naar U toe.
Ik zoek geen aardse lusten meer, ik zucht naar U.
Mijn hart zal nimmer rusten Heer, voor ’t rust in U.
—————————————————————————————————————-
At the funeral of opa Johan Eggink 1
We are here to do right on the life and death of Johan Eggink. Two years ago he called the funeral “the large comedy”, of which a reverent might make an exiting speach.
Friends that’s not what is meant.
We are here only by practical reason, we can offer you a seat. But this is not a church-service. That wouldn’t be like Eggink was.
It’s not a memorial service either. That’s why we aren’t wearing mourning clothes on his demand. He just is called to Higher Life as he said. I think I’m not standing here as a minister of religion, a reverent, but as a friend of this man who was friend Johan to me and I’m proud about it.
I hope here this afternoon, to do right on his life and death, to tell you shortly what it was he would disseminate as a message, that’s why he was a human being to love, to honour.
A man with an original mind, but especially a great faith. The next song will testify of it.
The path of life
My feet will slow down Lord: I am so tired
They only will carry me to You
I’m not looking for earthly desire any more, but just for You
My heart will not find rest, but only in You