Jantjen zei et gisteren al:’ Mergen is Hetty jeurig. Da’s makkelijk. Zee verget niks’. Opa kwam altijd net als opoe Eggink uit Mossel en opoe Kornegoor en opoe Bruins. En dan zit de hele verzameling oudjes gezellig een dag je bij elkaar samen met opa en opoe Bijenhof. Tante Jantje was altijd het geheugen van opa, net als opoe dat vroeger was. Zouden vrouwen daar nu meer gevoel voor hebben, voor data van verjaardagen, of kijken ze gewoon wat vaker op de kalender.
Ik heb voor heel wat data geen kalender nodig. Die verjaardagen van vroeger zitten er gewoon ingebakken. Zo Gerhard geboren op 10 december, de verjaardag van oom Sjoerd Aartsen en op elke verjaardag van Gerhard denk ik ook aan hem. In de tijd op de Haar na het overlijden van vader Hendrik Jan ging ik altijd op zondagmiddag met hem en Gerke het Vordense bos in met wat brood om de ‘groenkopjes’ te voeren bij het kasteel. Vandaag, 2 januari, was het de verjaardag van tante Riek Harwig, ook een van de zussen Bijenhof op de Haar, en tevens de verjaardag van mijn vroegere fietsmaatje Wim Ruiterkamp. Dus sta ik vandaag even stil bij wie zij was. Ik kreeg op mijn 10e verjaardag nog een pop, zo’n echte ‘schildpadpop’. Ik had blijkbaar geen echte pop meer en die wilde ik toch graag hebben. Van tante Riek kreeg ik er een prachtig jurkje voor. Gek, dat vergeet ik nooit. Ik moet ook altijd even aan lelietjes der dalen denken want daar hield ze erg van en het is net of ik ze dan ook kan ruiken terwijl mijn reukzin niet denderend meer is. Tante Hermien was de emotioneelste van de drie al was mama een goede tweede. Zij werd op 19 april geboren en opoe vertelde wel eens dat het toen nog had gesneeuwd. Wanneer wij haar later opzochten omringde ze je met warmte maar ook met veel uitingen van emotie over Hendrik Jan en Coba en kwam ik er altijd enigszins emotioneel vandaan. Wat fijn was het dan om even bij tante Riek bij te komen. Die was de rust zelve. Ik ga even aan de koffie en denk met liefde terug aan haar.
