‘Gisteren was het 30 september. Heb jij nog aan de verjaardag van Niesje gedacht?’, zegt Wim als we achter de kwark met vruchten zitten en hij even de mail checkt. Sinds kort zijn we ook verbonden met de fam. K app.
‘Natuurlijk, de hele dag zelfs… met tussenpozen dan. Telkens kwam er iets voorbij wat met haar te maken had. Zo kwam de ‘Soepberg’ even langs. Toen we met z’n vieren een weekje in de herfst doorbrachten in het huisje van Dick en Anda in Zuid Frankrijk kwamen we steeds langs de Col de Bouillon wat Niesje steeds netjes vertaalde met Soepberg. Zoiets blijft gewoon hangen.
Diezelfde herfst week haalden we herinneringen op aan haar ouders, tante Catrien was net overleden. In de kerk van Roquelebrune staken we een kaarsje voor haar op en voor al onze ouders. We reden een heel eind langs de kust naar Nice en Niesje vertelde over haar ouders die hier graag een paar weken hun vakantie vierden.
Zo brachten we ook een paar mooie dagen door aan de Rijn, Kestert en St Goar, Rüdesheim, de plek waar wij met onze kinderen zo graag kwamen. We vierden daar hun trouwdag en op de terugweg bezochten we Maria Laach. Wij genoten met volle teugen van ons gezamenlijke uitjes. De laatste keer was het Ameland waar ik een hotelletje goedkoop kon boeken voor ons vieren. En altijd bij hoogtijdagen missen we ze want ze kwamen op tijd en gingen als laatsten weer op Hattem aan.
Ze pasten op ons huis en have als Wim en ik met de caravan op pad gingen. Tja… veel herinneringen gingen er gisteren door me heen. Het schrijnt nog steeds, maar het warme gevoel als ik aan hen denk overheerst.
