Een jaar eerder ging Albert mee, 1986.
Gek is het dat je de verjaardagen die je in je jeugd meemaakte zo goed kunt onthouden. Zo was gisteren oom Jaap Harwig jarig, morgen Jaap jr die nu in Zuid Afrika woont met Sjennie. Ook de data van ons eigen gezin plus opoes en opa’s zitten er nog geheid in. Nichtje Gerrie heeft dat blijkbaar ook want ik kreeg op de verjaardag van opoe Bijenhof een dikke brief van haar met herinneringen aan onze opoe. Leuk is dat, gewoon een ouderwetse brief.
Verder heb ik de verjaardagskalender, blijft toch onmisbaar. Maar er is één verjaardag die ik nooit zal vergeten, hoe vreemd ook. Dat is de verjaardag van Esther, het allereerste vriendinnetje van Mark. Zij was leuk, sportief en ging zelfs eens mee op vakantie naar Oostenrijk. Ze was nog nooit in het buitenland geweest. We huurden een complete verdieping bij Frau Rosa. Esther genoot van het bergwandelen, speelde badminton met Rick en ging mee naar boven op de berg met de cabinelift. Nou is dat een dingetje voor mij, net als vliegen. Er is nog één ding wat ik erger vind en dat is de Sessellift. Ik ging zo eens over een dal met afgeknapte bomen en zag me al beneden liggen, gespietst aan zo’n boom.
Deze cabinelift ging hoger en ik stond wat te bibberen bij de ingang, toen Esther de fameuze woorden sprak als geruststelling: ’Och… als we gaan… dan gaan we met zijn allen’. Bij iedere onderneming die ik wat eng vind, denk ik graag terug aan Esther. Oh ja… vandaag is haar verjaardag 4 oktober, dierendag. Esther, van harte gefeliciteerd!