5 december
Het is 5 december en zoals altijd gaan niet alleen mijn gedachten naar de goede sint maar ook naar Anda die zoveel voor ons en vele anderen betekende. Het was haar verjaardag.
Hun oudste kleindochter Britt heeft net haar 17e verjaardag gevierd maar ik denk nu even 7 jaar terug.
We waren toen een dagje bij Dick en Anda in Apeldoorn. Heel wat jaren geleden woonden we op een steenworp afstand van elkaar, daarna werd er door hen en door ons verhuisd en besloten we daarom maar samen op vakantie te gaan. De jongens van beide gezinnen konden het ook best met elkaar vinden. Samen hebben we een deel van Europa ontdekt tot het mij te heet werd in Italië en we daarna wat koelere streken opzochten. Maar het contact bleef.
’s Avond werden er in die gezamenlijke vakanties altijd een paar potjes canasta gespeeld. Bij Wim bracht dat soms wat ergernissen mee, want die speelt strak volgens de regels. Nee.. niet seinen of aparte bewegingen… niks zeggen ook. Toch had ik niet het idee dat hij het vervelend vond. Ik vond het altijd gezellig.
Maar wat schetste mijn verbazing. Toen de jongens niet meer meegingen, kreeg ik Wim met geen mogelijkheid meer aan het spel. Met moeite sleurde ik hem erbij als Robin en Eva er op de vaste woensdagmiddagen wel zin in hadden. Hij probeerde zich altijd te drukken. Gelukkig heeft hij andere kwaliteiten….
De High Tea waar Dick en Anda ons toen op trakteerden in dat Gerechtsgebouw was erg lekker en werd keurig uitgelegd door de jeugdige bediening, ook met een beperking. Bij ons hebben we de Brownies en Downies.
Tegen de tijd dat wij weer op Emmen aan gingen kwamen net de kleindochters met Ernst er aan. Er moest opgepast worden. Ik heb ze niet gevraagd of ze ook spelletjes met ze doen. Ik was wel benieuwd of Britt en Lynn nu samen in het logeerbed geslapen hebben, nu Britt 10 jaar geworden is. De laatste tijd besloten de beiden dat ze in het ‘meisjesbed’ wilden slapen, d.w.z. samen met oma Anda in het grote bed. En Dick dan, vraag je je misschien af? Die kreeg alle ruimte in het logeerbed.
Wat heeft ze altijd genoten van de beide meisjes met hun meisjesdingen. Britt was nl gek op leuke schoenen en dat deed haar eigen modehart zo goed.
De beide meiden doen het goed, zowel op school als met volleybal op hoog niveau en om met Rick te spreken: ‘Ze ziet ze wel, kijkt vast toe vanaf haar wolkje. Zo zie ik dat gewoon’, voegt hij er nog aan toe.
