De kaart van de drie vrienden Paul, Andres en Hessel.
Beste Hetty en Wim, We hebben het afgelopen jaar veel aan Mark gedacht, vandaag speciaal aan jullie.
Deze dag, 6 maart, zal in ons geheugen en hart gegrift blijven. Precies een jaar geleden was Mark aan het eind van zijn gevecht gekomen en was niet meer.
Alle momenten van vieren en herdenken hebben we door het jaar heen meegemaakt. Alle verjaardagen, Kerst, Oud en Nieuw, Vader- en Moederdag, huwelijksdag, alles hebben we voor het eerst gevierd en herdacht zonder Mark in levende lijve.
Dit afgelopen weekend begon al met wat kaarten die vertelden van meeleven. Het telefoontje van een bijzondere neef deed ons gisteravond zo goed. Ik herinner me dat ik hem ooit bij zijn doop de kerk binnen mocht dragen.
We kregen ook vandaag nog kaarten, een gedichtje, mailtjes en persoonlijke berichtjes. Vanmorgen na het zwemmen kwamen Susan en Anja zomaar even aan, hoe bijzonder is het allemaal. Vanmiddag deden we maar wat boodschappen, gingen even bij Jans en Geesje aan voor wat afleiding.
Toch zijn Wim en ik aan het eind van de middag even naar ons bos gegaan om op de strooiplek even stil te staan bij wat Mark voor ons betekende en nog betekent. Dit keer plantte ik een polletje sneeuwklokjes. Ik heb geen idee of de bolletjes wel aan zullen gaan in de bosachtige grond. Och… het gaat maar om het idee. Je wilt iets tastbaars achterlaten.
We hebben elkaar opnieuw stevig vastgehouden. Samen gaan we door.
Ik weet niet of het nu gemakkelijker zal worden, hopelijk wel milder.