"Wanneer gaat die klimmerd eigenlijk weg?", vroeg Wim vanmorgen.
Het begon net rustig te worden. Ons leventje werd weer normaal. Drie pups is goed te overzien……dachten we.Tot gisteravond Sam vóór de buitenren met glinsteroogjes op ons lag te wachten. "Heb jij Sam er uitgehaald?". "Nee, jij?". "Dat moet, die komt er nooit alleen uit, als het Kenai nou was!"
Ik zet Sam weer bij de anderen in de ren. En ik heb me nog niet omgedraaid of ik zie het voor m’n ogen gebeuren. Sam zet haar teentjes zo op het dubbeltjesgaas en klimt naar boven, blijft even met haar buik op het betongaas hangen, wiebelt wat en floep daar lag ze al in het gras buiten de ren.
Nou , morgen dus! Dan gaat onze Sam naar Losser. Dat rustige hondje is dus wel een slim hondje. Daar kunnen jullie nog veel plezier aan beleven!
foto: achter het gaas van de buitenren
rechts Queeny en Alfa
links Spikey en achteraan Toska