Franck in actie!
We moeten er ons op voorbereiden dat Scott er niet meer zal zijn. Dokter Harrie belde over de uitslag van het bloedonderzoek. Nu blijkt dat z’n lever – en nierfuncties niet meer goed zijn. En dat samen met alle andere gebreken maakt dat we ons moeten bezinnen of nog langer doortobben zinvol is.
Dit weekend waren we weer op onze favoriete plek: www.campingboomgaard.nl. De honden mee. Ze beginnen al helemaal te wennen aan de autoritjes. Scott neemt languit ¾ van de achterbank in beslag en Tessa neemt genoegen met een kleine zitplaats bij het raam, want die wil alles meemaken.
Op de camping maak ik kennis met een vrouw die ook niet zo van autorijden met caravan houdt, ook schildert en ook verhalen schrijft. Wanneer ik langs hun caravan loop zie ik steeds dat potlood in haar hand, nog geen laptopje dus!
Natuurlijk hebben we weer uitgebreid bijgepraat met iedereen. Henk vertelt met veel verve over zijn teenerdochters. Nee Ivon en Monique, niks geen geroddel hoor…..alleen maar leuke verhalen!
Bij Johan en Joke zijn we onderdehand kind aan huis! Lekker voetbal gekeken…Wim en Johan en Jos dan, hè. Joke en ik zochten onze (misschien) nieuwe outfit uit voor de winter en kletsten helemaal bij! Joanne had een paar verstandskiezen laten trekken…niet zo lekker. Dus niet voetballen dit weekend. En Margot, Jos’ vriendin, kwam na haar werk ook naar de Boomgaard. Haar moeder die bij de peuterspeelzaal werkt heeft me een bestelling bezorgd van "Ik ben Moniek",die gebruikt wordt als sintcadeautje straks. Leuk, hè!
Zondag is het familiedag bij de Wagenvoorts. We zijn er wel voor 2 uur hoor, wordt er van te voren door Berend en Jaap gemeld. Hoezo?? Ja natuurlijk autoracen op de buis!! Jaap haalt vlug Mirjam van haar werk in het Utrechtse Ziekenhuis. Ze heeft geen tijd gehad om zich om te kleden en komt in verpleegstersuniform aanzetten. Hijgend komt Jaap binnen…Eén blik op de tv…net op tijd. Wat zeg je? Die opgroeiende jeugd? Dit zijn volwassen kerels hoor. Tja voor een hobby moet ( bijna) alles wijken. Maar ze hebben gelukkig toch alle tijd om bij te praten. En natuurlijk met kleine Sascha van Berend en José erbij maak je van alles mee. Ze leert al om de teckels van zich af te houden.
Ja, want Franck, de teckel van Jaap en Mirjam is er ook. Zo’n hond heb je nog nooit gezien. Tessa is ook gek op de bal, maar dit breekt alles. Die racet met de bal voor zich uit het hele grasveld over en weer terug en dat met een rotgang!!
Opa Ben doet z’n best om z’n kleindochter voor zich te winnen. Het kost wat moeite, maar volgens mij komt dat helemaal goed als hij alleen met haar is!
En Oma Diny hè! Die aandacht voor Sascha. Gelijk komt ze met de mand met speeltjes aanzetten. Je kunt zien dat die kleine haar al goed kent. Lachen!! Verbeeld ik het me nou of hebben oma’s en opa’s meer geduld met hun kleinkinderen dan met hun eigen kinderen vroeger?