Hier is Toska nog bij ons. Je ziet aan Tessa dat ze er niet gelukkig mee is. Gelukkig heeft ze – nu als Josca- een prachtig nieuw thuis gekregen.
Ziezo …dat hebben we weer gehad. Sara, Amber èn Hector zijn ingeënt. Op de terugweg vanuit Klazienaveen waar hij een kleine operatie moest uitvoeren bij een paard kwam dierenarts Nielen– of dokter Harrie zoals wij hem altijd noemen– langs. Hij had z’n vrouw Monica bij zich om hem te assisteren. Na de pony’s is Tessa aan de beurt. We gaan maar naar binnen, want de boekjes moeten ook nog ingevuld worden.
Voor ik er erg in heb staat hij ook al met de spuit bij Queeny. Ik denk vlug na. Zou die al opnieuw geënt zijn in april? Ik denk van niet. Wim vraagt voor alle zekerheid : “Heb je wel genoeg bij je voor Wielens”? “Ja hoor”!
En Queeny heeft de spuit al te pakken. “Bij Wielens hebben ze anders wel twee honden”, zeg ik. Nee dus. Hij raakt er van in de war. Hij nam aan dat wij twee honden hebben omdat hij er bij ons twee zag lopen en één bij Jans en Geesje. Nou moet hij voor de unieke kruising Teckel/Jack Russell ,die luistert naar de naam Lady, nog terugkomen.
Ik denk glimlachend terug aan onze opa Bijenhof die van die wijze spreuken had. Wanneer ik drie keer op en neer naar de wei moet lopen omdat ik het brood voor de pony’s vergeten ben of de laarzen vergeet aan te trekken… hoor ik hem zeggen: Wie zijn hoofd niet gebruikt…. moet zijn benen gebruiken!
Ik bel Mark voor alle zekerheid even om te informeren of Queeny haar inenting soms toch al gehad heeft in april toen ze een jaar werd.
Mark antwoordt precies als ik dacht:“Moest dat dan”?