Hetty Site

Drie maal is scheepsrecht.

Egypte.–Op de voorgrond de mummie, die in de kist er achter hoort.

We doen nog maar eens een poging. Dat Museum van Oudheden zit maar steeds in m’n hoofd. Vandaag gaan we echt naar Leiden. Het is zo jammer dat het zo’n eind reizen is. Drie uur heen en ’s avonds drie uur terug.
Beide musea die we gepland hebben liggen op loopafstand van het station. Zo happen we ook nog wat frisse lucht. De eerste die we tegen komen is het Museum van Volkenkunde. We zwerven hier meer dan twee uur de hele aardbol rond. Leuk dat we hier ook weer Maorie- cultuur tegen komen. Oceanië, West- Papua, de Indianen en de Inuits boeien me het meest. We herinneren ons het prachtige Te Papa Museum in Wellington vorig jaar omstreeks deze tijd.
We moeten ons nog haasten om tijd genoeg over te hebben voor het Museum van Oudheden, want ik ging eigenlijk vooral voor de Egyptische cultuur. Het was er geweldig, al die oude culturen. Wat ook bijzonder was? Een aparte tentoonstelling: Iran in Vogelvlucht. Allemaal grote foto’s genomen vanuit een vliegtuig of helicopter van speciale plekken in Iran, allemaal kunstwerkjes op zich. Ik denk dat Henry en Tonny dat ook zouden waarderen. Tonny heeft er jaren gewoond met haar ouders.
En verder… Leiden in de motregen is niet veel aan, wel mooie grachten en oude panden. We doen het bij mooi weer nog eens over.
Na de gebruikelijke afsluiting bij de Chinees in de buurt van het station dachten we om 7 uur de spits toch wel te zijn ontlopen.
Nou….! Je hebt nog nooit zoveel rondrennende mensen gezien.
Dan reist eerste klas toch wel lekker! Het eerste stuk terug tot aan Amersfoort deden onze medereizigers geen bek los, helemaal met zichzelf, de telefoon of werk bezig. Vanaf Amersfoort veranderde het en werd er teruggegroet en kwam het zelfs tot een leuk gesprek.
Nee… helemaal niet zo gek om wat verder naar het oosten te wonen!
Tja dan kom je thuis…. heeft Suus de hele hondedeken ondergepoept. Die stumper is de kattenbak niet meer gewend en moet toch verplicht een paar dagen binnenblijven van dokter Harrie. Gelukkig had Mark de boel al naar buiten gegooid. Dank je wel!