Het omgaan met paarden loopt als een rode draad door het leven van Ben. Hij groeide er mee op op het Timmermanshuus en werd lid van de rijvereniging waar indertijd meneer van de Wall Bake de scepter zwaaide met zijn wat hese stemmetje. Daar ontmoette hij Diny die net als hij paard rijden helemaal het einde vond. Meestal liet Diny Vurose eerst een half uurtje door het losse aardappelland draven om haar wat af te matten en dan ging het richting manege die toen nog in het bos tegenover de Kieftskamp was. Vurose had zelfs dan nog kuren en gooide haar er eens af midden in een hoop mest. Maar Diny klom er altijd meteen weer op. Dat zijn de echte liefhebbers.
Van Ben herinner ik me dat hij ook meedeed aan wedstrijden op Duindicht. Ik weet nog wel dat er hevig gelijnd werd door Ben, want ieder kilootje te veel was nadelig voor de snelheid. Was je echter te licht dan kreeg je wat ballast mee. Maar nadat een jurylid op het moment dat Ben net op kop lag iets met een hindernis ging doen waardoor zijn paard afgeleid werd, had hij de schik er af.
Wouter is er net zo een. Samen met Ben berijden ze Vera, die ze vanaf het begin alles moesten leren. Volgens mij gaat dat helemaal goed komen.
Ik vermoed dat Ben regelmatig het woord [i]paard [/i]en [i]Vera [/i]heeft laten vallen in zijn mentorgroep 4 Havo. En Ben beloofde ze dat wanneer ze allemaal over zouden gaan naar 5 Havo hij mèt Vera acte de présence zou geven bij de laatste les. En… ze wonnen de weddenschap en Ben ging op Vera naar het Baudartius. Het werd erg gewaardeerd en jullie zien… het is voor school en nageslacht vastgelegd op de gevoelige plaat. Er is in de wandelgangen van het Baudartius zelfs een titel voor hem bedacht: Paardenfluisteraar
