Josca gaat bij iedereen langs, maar ik weet zeker dat wij nog een apart plekje bij haar hebben.
Soms zit het mee en soms… We zijn weer thuis. Na opnieuw een mooie dag in het Achterhoekse, onze hernieuwde ontmoeting met Ben en Riet, een gezellige middag samen bij Ben en Diny, een leuk samenzijn met Johan en Joke was het ineens gebeurd. We hadden de plannen voor vandaag al klaar om samen met Ben en Riet richting Erve Kots te gaan en en passant ook Obelink in Winterswijk aan te doen. Maar ja… je kunt wel van alles bedenken, maar je lijf moet ook meewillen.
Zo kreeg me tijdens de eerste nacht al een blaasontsteking te pakken. Dat is na een dagje medicijnen nog te overzien. Maar toen liep Wim wat later met een pijnlijke rug. Die pijn begon bij hem zo hevig te worden dat we vanmorgen besloten om een afspraak bij onze chiropractor te maken in Emmen en weer af te reizen. Het was dus een kort maar heftig gebeuren.
Maar….. de caravan blijft staan en dat belooft in elk geval wat.
De handen van chiropractor Nimo vanmiddag waren aan de stevige kant, te horen aan het geluid dat Wim voortbracht, maar konden wel iets rechtzetten. Toch zit er wat slijtage tussen de wervels in de onderrug en daar moet je rekening mee houden. Je zit niet op een hernia te wachten.
De pijn is intussen al minder en Wim begon al voorzichtig over zijn kampvuurtje. Maar laten we dat vanavond nog maar even niet doen.
[i]Back home… Sometimes you are lucky and sometimes not. Wim had got heavy back pain and needed to see the chiropracter in Emmen. So we left campsite De Boomgaard and went home.
So chiropractor Nimo had very strong hands so I heard at the noise Wim produced.
But the pain has almost gone and Wim had even the idea to sit at the campfire tonight, which I thought that’s not a good idea[/i]