‘Jij hoort hier niet", de haan kijkt me doordringend aan wanneer ik Bram help met het smeren van een paar boterhammen. Hij tikt zelfs tegen het raam met zijn puntige snavel. Nee, hu… wat een baasje is het. Deed me denken aan de haan op De Haar, een witte haan met een vuurrode kam. Ik was een jaar of vier.Telkens wanneer ik op de schommel naar voren schommelde, vloog hij naar me op. Ik ging steeds hoger van angst en schreeuwde steeds harder om mama en opa. Heel even kwam mijn jeugdtrauma weer naar boven.
Maar mooi is deze wel…
