Tja… hoe vergaat het ons in deze tijd? Het lijkt wel of alles sinds 12 december heeft stil gestaan. Het rumoer om alle beperkingen gaat aan ons voorbij. Wij gaan de straat niet meer op en zeker niet voor demonstraties over het beleid van onze regering. Ik houd er vertrouwen in dat ze het beste met ons voor hebben en er zullen zeker wel vergissingen gemaakt worden. Toch heb ik geen zin meer in al die debatten, ze zijn al zo bezig met hun eigen straatje nu de verkiezingen er aan komen. Ik ga op Omzicht stemmen, ik heb vertrouwen in die man. Ik zie geen premier in hem maar wel iemand die eerlijk is en de knuppel in het hoenderhok durft te gooien. Meestal kiezen we een vrouw, maar nu even niet. Maar… het is nog niet zover. Het kan verkeren om met Bredero te spreken.
Wim zit al op de home trainer. Hij heeft een strak schema, daar houdt hij blijkbaar van en het houdt hem fit. ’s Morgens een kwartier doet hij zijn ochtendoefeningen voor het slaapkamerraam. Daarna de was en plas en aankleedoefeningen. Dan eten we ons ontbijtje en gaan we aan de krant. Tegen kwart over 10 doet hij de tv aan en bestijgt hij de hometrainer en hoor ik het geluid van de rond trappende benen. De laatste 5 minuten van het half uur komt er nog wat hijgen bij want dan staat het ding wat zwaarder. Intussen volgt hij de Max geheugentrainer en oefent hij mee. Vaak zit ik er dan ook bij om te zien of mijn geheugen het ook nog doet.
Je ziet het… ook in deze tijd maken we er wat van want er op uit gaan is voor ons zeker en ook voor de meesten nog niet weggelegd in deze tijd.
