"Dat is de auto van Herman", zei tante Jantje. Maor wie daorbi-j steet? ‘Kon Nettie’s vader wel wean…. van Heuvelen". Ik weet het ook niet, misschien iemand anders?
"That’s Hermans car", tante Jantje said. But who that is on this picture? It might be Nettie’s father… van Heuvelen".
I don’t know either. Somebody else perhaps?
Zondag 11 uur– Een paar uur bij buurman gepraat, een Fries, en nu weer thuis en schrijf nog even verder. Ik weet wel geen nieuw nieuws, maar als je aan je kinderen schrijft kun je makkelijk schrijven zonder nieuws. Ik denk net aan Hanna, daar ben je nog wel dichtbij. En nu schrijf ik er iets bij aan voor Hanna. Ik was verleden week ook blij met uw brief hoor en met die kiekjes die zo mooi uitgevallen zijn. Geloof maar vrij, ik denk alle dagen aan jullie, van Hanna tot Bram toe. Ik zou hier al ben ik 54 jaar nog wel wennen, maar dan moest mijn hele huishouding van Holland hier ook wezen en dat kan niet. En al kon het, dan zou ik het jullie nog afraden. Je moet hier, naar ik ondervind, hier eerst minstens een jaar als vrijgezel hebben gewerkt als knecht of arbeider, want je moet hier zowat alles leren. En als je dan die Amerikaanse gewoonten van leven ook al weer leest, dan schiet je er niet ver mee op. De Amerikanen willen niet zuinig wezen, nog met geen stok. Het doet ook geen voordeel dat de regering op de hand van de boeren is als het zich dan vastloopt, ze mogen je dit niet verkopen en dat niet en dat niet zodat je nadat je zogenaamd van de boel af kunt nog door kunt boeren ook. Zo is ’t leven hier.
Is het bij u op “Welna ook al 85º in de schaduw? Zeker nog niet, wel?
Tot nu toe kan ik er best tegen en het maakt je hier ook niet zo benauwd als in Holland.
Er komen hier nog gemiddeld 15º bij op. Een vreemd land. Het vriest hard als ’t vriest. Het waait hard als ’t waait. Het kan hier harder regenen en het is hier soms veel warmer. En ondertussen redden ze zich net zo goed als in Holland. Ja zus, het papiertje raakt vol. Ik was blij dat ik toch maandags nog even bij u geweest ben. Nu mijn kinderen, Hanna en Jootje, de hartelijke groeten van uw vader die jullie niet vergeet.
Sunday 11 oclock.– Was a few hours at the neighbour’s, a Friesian, and I’m home again and going on with my letter to you. There is no news any more, but when you are writing your children you easy can write without news. I’m just thinking that Hanna is living and working near you. So I will write to Hanna too.
–For Hanna– I was very happy with your letter last week and those lovely pictures. Believe me I’m thinking of all of you every day, from Hanna to Bram. With my 54 years I would be able to get used to live here, but I have to bring all of you with me and that’s not possible. And even when it could be I won’t advise you to do so. You have to live and work here for at least one year as a bachelor to work as a farmhand, for you have to learn everything. And when you read about all those American customs it will not help you much. The Americans cannot be saving ( live economical… oei!). It’s not well that the gouvernment is helping the farmers. When they are reaching a deadlock, they might not sell you this and that and that. So when you are finished…. you are able to go on with farming( I don’t understand opa here) So is life here.
Is it with you on “Welna” also 85º in shadow. I’m sure it’s not.
Until now I’m doing fine in this weather, it’s not as sultry as it can be in Holland. It will be 15º more. Strange country. It’s freezing hard when it’s freezing. It’s blowing very hard when it blows.. It’s raining much harder and it is much warmer. And in between they are doing as well as in Holland. Yes zus, the paper is getting full. I’m glad I ‘ve been with you that Monday before I left. So my children, Hanna and Jootje, hearty greetings from your father, who will never forget you.