Na de bevrijding werd Karel Overijssel in Vriezenveen aangehouden door leden van het verzet en opgebracht naar het toenmalige gemeentehuis. Joop Colenbrander bracht de ware identiteit van de gearresteerde verzetsman aan het licht en vanaf dat moment kreeg hij alle medewerking.
De weg terug naar Vorden was een bijzondere rit. Hij gebruikte zoals afgesproken was de motor van Cor Overijssel die zolang verstopt was geweest in het hooi en zo aan de grijpgrage handen van de moffen was ontkomen. Kloosterhaar kwam hij door omdat een familielid van Lena hem herkende. Daarna reed Karel Vriezenveen binnen. Hier moest hij aan kunnen tonen wie hij was aan de leden van de N.B.S. die aanvankelijk dachten met een gevaarlijke N.S.B.er van doen te hebben. Hij werd afgevoerd naar het gemeentehuis door joelende mensen. Waarom hij geen persoonsbewijs bij zich had, vroeg daar hun commandant. Hij gaf alleen maar het advies: ”Laat Joop Colenbrander maar komen, die zal u zeggen wie ik ben”. Toen de deur openging en Joop en Karel oog in oog stonden werd het duidelijk. “Karel… jij hier? Ik had al gehoord dat je gefusilleerd was door de Duitsers.” En deze Joop legde de commandant uit: ”Deze man is Karel Overijssel van het ondergrondse Trouw. Ik was in Vriezenveen zijn hoofdverspreider.” Hier kreeg hij een bewijs wie hij was zodat hij verder ongehinderd kon reizen. Via Almelo en Enschede, waar hij vrienden uit het verzet, ook hoofdverspreiders van Trouw opzocht, kwam hij terug in Vorden. De wegen zaten vol tanks en ander materieel, maar hij kwam thuis waar niemand nog wist dat hij nog in leven was. Zijn moeder kwam aanrennen en over de ontmoeting met vader Bervo vertelde Karel hierover: ”Toen zag ik vader komen, op de fiets, vanaf het Hoge, over wat mijn zoons later het Boer’npaadje noemden. Hij wist nog niets. Ondanks de bevrijding keek hij zorgelijk. Misschien wel om mij. Hij had vaak tegen moeder gezegd: ”Kon ik maar in zijn plaats in de gevangenis zitten”.
Toen hij dichtbij me was, toen ineens, zag hij me staan, gezond en wel. Vader kon geen woord uitbrengen. Hij was totaal verstomd. Hij bleef op zijn fiets zitten, met de armen op het stuur geleund.
Het heeft heel lang geduurd voor hij van de fiets kon stappen. Toen volgde de ontmoeting.