Zelfs bij de Kaliteitsdienst van Stork vormde zich een volleybalteam dat speciaal in actie kwam tegen een team van de KEMA, een belangrijke keuringsinstantie. Het zou de onderlinge band ten goede komen. Wim rechtsonder, links Jack Monteiro die hem later naar Holvrieka zou volgen.
De enige die weinig interesse in voetbal of sport in het algemeen heeft, is Rick. Hij ging wel graag mee naar het zwembad, maar tegenwoordig komt er niet meer van. Zijn belangstelling ligt meer bij muziek en vooral uit de jaren 80. Gerhard en Mark hebben beiden op voetbal gezeten en nog steeds zijn ze er bij betrokken. We gingen graag kijken als ze moesten spelen. We bewonderden de voorzetten van Mark. Hij speelde lang linksvoor omdat hij met links mooie voorzetten kon geven, later meen ik fungeerde hij als spits. Hij tilde altijd op tijd zijn benen op als er getackeld werd. Gerhard was een ander type speler, meer een middenvelder. Hij had van die lange uitschuifbenen. Het kwam hem duur te staan toen hij een week voor zijn geplande trouwdag met een dubbele beenbreuk in het ziekenhuis kwam te liggen. Hij was de pechvogel van het jaar, zo stond er in de krant. Vier maanden later werd het voor ze trouwden.
DZOH was hun cluppie. Mark wisselde later nogal eens, maar Gerhard is altijd DZOH trouw gebleven en speelt nog er steeds, is leider van Robins elftal en verzorgt op een creatieve manier de diverse stukjes voor zijn club op de computer. Mark heeft het gebracht tot assistent trainer van het 1e van Drenthina. Wim houdt het na zijn verrichtingen bij de volleybal nu meer bij het kijken naar de thuiswedstrijden van FC Emmen al vindt hij hun spel niet altijd om over naar huis te schrijven. Hij vindt het leuk om nog met wat collega’s van Holvrieka samen de club aan te moedigen. Als de wind goed staat kan ik hier nog horen wanneer er een doelpunt gemaakt wordt.