Er is opluchting te zien op het gezicht van Wim. Hij wordt er zelfs emotioneel van.
Op een zondagmiddag had ik zomaar iets aangeklikt over trapliften. Ik had altijd het idee dat dat bij die rare trap van ons toch niet kon, maar je weet maar nooit. Nog geen uur later had ik iemand aan de lijn om afspraken te maken voor 3 leveranciers. Ach,… alles vrijblijvend natuurlijk. Laat maar komen dan.
De eerste kwam, bekeek de trap uitvoerig en zei: ’Daar kan alleen de Swing van Thijssen Krupp in’. Hij maakte ter plekke een uitgebreide offerte. Ik noemde nog even de WMO, maar hij zei meteen: Die doen het niet met een badkamer beneden. En Handy care kun je wel afbellen want die kan het niet.
De tweede kwam, een rustige bescheiden man van Thijssen Krupp zelf. Hij bekeek de treap ook nauwkeurig en kwam ook op hun Swing. Hij had alleen het aanbod dat in deze maand de BTW er af ging en dat scheelt nogal.
Toch lieten we die laatste, Handicare, ook komen, maar inderdaad die had hier geen oplossing voor.
Toen kwam de dame van de WMO, zij dacht met ons mee en stelde precies de goede vragen. Ze deden juist bij de gemeente zaken met Handicare.
Wij hadden intussen zelf al een 7000 euro uitgegeven aan hulpmiddelen en een verbouwing van de badkamer.
Ze ging haar best voor ons doen maar er moest nog met een kwaliteitsmedewerker overlegd worden.
Die had aanvankelijk het plan geopperd dat Wim wel in het bed in het kleine kamertje kon en dan kon ik wel boven slapen. Maar ze stelde nog wat aanvullende vragen over de hulp ’s nachts en bij het aan en uitkleden. Na mijn uitgebreide mail over onze mening over gescheiden slapen na 54 jaar kwam vanmorgen al de mail met de goedkeuring van de WMO. Er hoefde nu alleen een kruisje voor Wims goedkeuring bij en zijn handtekening. Dat gaat nu meteen door naar de gemeente.
En zo komt het dat we nu aan de koffie zitten met een dikke tompoes.