Eind jaren 50 kwamen er jongens uit Nieuw Guinea naar Nederland. Zij zouden met een goede opleiding een belangrijke rol kunnen gaan spelen in hun land. Een stuk of 10 kwamen in de buurt van Zutphen terecht en volgden hun studie aan het Baudartius Lyceum, waar ik in diezelfde tijd ook naar toe ging.
Twee van hen, Wim Rumainum en Sjaak Deda kwamen in het gezin van de Voortmans in Eefde. Wim was nogal onder de indruk van een stroming die de Morele Herbewapening werd genoemd en daar voerden we hele discussies over. Met Sjaak had ik minder contact, leek gesloten. Ze hoopten dat Amerika de zorg over Nieuw Guinea zou overnemen en dat ze uiteindelijk zelfstandig zouden worden. Jullie weten hoe het gegaan is. Uiteindelijk droeg Nederland haar kolonie Nieuw- Guinea in 1969 over aan Indonesie en werd het de 26e provincie van dat land, zeer tegen de zin van de Papoea’s.
Met beide jongens is het uiteindelijk slecht afgelopen. Wim zit blijkbaar in Indonesie en heeft voor de sterke partij gekozen en als ik het goed onthouden heb heeft Sjaak zelf een eind aan zijn leven gemaakt.
Hier een foto uit betere tijden… samen aan tafel met hun pleeggezin.
Door deze contacten ben ik me altijd betrokken blijven voelen bij dit land. Het enige wat we nu nog voor dit land kunnen doen is zorgen dat de jeugd een goede opleiding kan krijgen. Daarom draag ik de Stichting Papoeajeugd naar school een warm hart toe en steun ze door van alle verkochte kinderboekjes 1 € af te staan. In elk geval willen we zorgen dat er minstens 1 kind een middelbare schoolopleiding kan volgen. De stichting werkt in het zuiden van West- Papoea in de buurt van Merauke waar vroeger de missie werkzaam was.
Door op de titel te klikken… kom je op de site van de stichting.
Van links naar r.: Wim, Sjaak, ome Gert, tante Hanna, Ome Anton, tante Bertha en jonge Anton.