Bij de open dagen met Pinksteren waaraan ook onze kerk de Schepershof meedeed, hebben we samen ons best gedaan als expo- groep om de belangstellenden uitleg te geven over de expositie en de prachtige handgemaakte kleden die in de kerk te zien zijn. We zitten bij elkaar als Expo- groep en overleggen over de werkzaamheden welke expo’s met zich mee zullen brengen. Ook Dea trof een geïnteresseerde die belangstellend naar een van de voorstellingen op zo’n wandkleed keek en uitleg vroeg. Voorzichtig zei ze: ’Bent u bekend met de bijbel?’ ‘Ik ben predikant’, antwoordde de beste man. Tja… dat kun je tegenwoordig ook niet meer aan het uiterlijk zien. De tijd van de zwarte pakken is voorbij en soms zie je het tegenovergestelde van wat je zou verwachten bij een dominee. Zo dost de nieuwe dominee van de Kapel Rob Wijnsma zich meestal uit in een slobberig T-shirt en een rode broek. Dat zou je niet verwachten in dit orthodoxe deel van de PKN gemeente Emmen. Maar hij doet het goed. Thuis is hij hobby boer heb ik me laten vertellen. Dat alleen al moet een band geven, maar hij weet jong en oud te boeien. Hij is van huis uit onderwijzer en dat is te merken, zegt men. Ik heb hem nog niet gehoord, maar als ik de kans krijg ga ik dat zeker ondervinden. Co liet ons na afloop van ons overleg zijn nieuwste creaties zien op keramiek gebied: borden van klei met een pakkend opschrift. Eén ervan viel me op… zo treffend. Zoiets als:
‘Write what hurts you in sand
Carve your blessings in stone.’
Hij had de eerste regel heel ondiep weergegeven en de tweede dik in de klei gekerfd.
Gisteren kreeg ik met de post deze kaart van Dea, waarop ze aan de binnenkant schreef:’
‘Is dit de spreuk waar we het bij Co over hadden.’ Zo attent!
Een prachtige spreuk van de Libanese schrijver Kahill Gibran 1883-1931, dit keer vertaald.
Dank je Dea!
