In mijn werkzame leven- lijkt of ik nu niks meer doe- was onze haan dood. We waren op zoek naar een nieuwe, want wel een stel kippen en geen haan…dat kan niet. Toen ik daar op een ochtend aan het begin van een les over vertelde, stak een meisje haar vinger op: ’Mevrouw, wij hebben een haan over en we gaan ook nog verhuizen’.
Wim en ik gingen kijken in Klazienaveen. En ja hoor, niet alleen een haan maar een heel dierenspul moest ergens ondergebracht worden. We hadden al schapen en een pony. Daar konden behalve die haan ook nog wel een paar dwerggeitjes bij. Ik kom deze foto nog weer tegen en de herinnering aan die grappige geitjes is er zomaar weer. Elk jaar kregen we een bokje te leen van een kinderboerderij. Die ging later weer terug net als de jonge geitjes die in het voorjaar geboren waren en waar we een zomer lang van konden genieten. Zij gingen ook naar die kinderboerderij.
Op de foto Shetlander pony Betsy, een goedzak. Ze liet alles gewoon gebeuren…