Hetty Site

Afscheid

Het was een weekje van denken en herdenken. Een vriend van de familie was levensmoe, al heel lang eigenlijk. Het raakte in een stroomversnelling en ook hij is niet meer. Johan was een fan van oude tractors en ze hadden een vriendenclub. Een aantal van die oude puffers stonden ronkend opgesteld aan weerszijden naar de ingang naar het crematorium. Samen met hen en onnoemelijk veel anderen werd er afscheid genomen van een dierbaar persoon. ‘Gaan jullie er wel heen?’, vroegen ze me nog wel. Veel herinnert natuurlijk aan ons zo verdrietige afscheid van Mark. Het weerhield ons niet om aanwezig te zijn.
Wel ben ik afgelopen week aan de slag gegaan met alle kaarten en brieven die we kregen na het overlijden van Mark. Ik wilde er een herdenkingsalbum van maken. Dat kon alleen door veel knip- en plakwerk. Het heeft me goed gedaan om al die kaarten met hun op- en bijschriften nog eens in handen te hebben. Nu begrijp ik veel berichtjes beter, kan ik het weer in me opnemen. Het was net of dat ervoor niet goed kon. Het was teveel. Zoveel … dat ik toen dacht: mooi gezegd… het zal wel. Maar nu waardeer ik de intentie van iedereen meer.
Het boek is te dik geworden, maar ik wilde beslist alles bij elkaar hebben. Soms alleen de namen, soms de hele kaart. Nu blader je het boekwerkje door en heb je een overzicht van alles wat per post binnenkwam. Tja… het medeleven per mail is er niet bij, maar ik kan je zeggen dat ook dat in mijn hart gegrift staat.