Hetty Site

Afscheid…

Partir c’est mourir un peu…

‘’t Liekt warempel wel of e veur een jaor naor Nieuw Zeeland geet’, zei ik tegen Wim toen we afscheid namen van Rick op Glasgow Airport. ‘Dit vind ik altijd het moeilijkst’, zei ook Rick en alle drie kregen we het wat te kwaad. Maar toen draaide hij zich resoluut om en ging door de security. Zijn reis verliep voorspoedig en hij sms-te al snel dat hij in de trein zat vanaf Schiphol richting Zwolle en dat alles goed verlopen was. Hij had zelfs zijn kaartje, dat ik voor een dag later had aangevraagd, kunnen omruilen. Mark heeft hem weer bij Emmen Zuid opgepikt en thuisgebracht. Zonet mailde hij dat hij thuis was. Zal voor hem èn voor ons kaal zijn de eerste dag. Morgen verkassen wij weer, we willen niet langer tegen een leeg houten tenthuisje aankijken. Wat hebben we een mooie tijd gehad samen, waardevol voor alle drie.
We zullen ook ons vriendje roodborst missen. Die is zo tam dat die zich ’s morgens bij de deur meldt met zijn gezang. Hij wil kruimeltjes en komt er gewoon voor binnen wippen. Ik heb ooit wel eens een merel meegemaakt aan de Marnixstraat die dat ook deed en ook mussen durven wel wat, maar een roodborst…? Er zijn hier ook heel wat nakomelingen maar die zitten bij de tenten en een ander deel van de camping, want iedere roodborst heeft ook hier zijn eigen territorium.