De Greyhound.
Die avond poetst Hank zijn èn mijn schoenen in army style. De volgende dag heeft hij inspectie en gaat daarom vroeg naar bed.
De inspectie verloopt naar wens en Hank neemt ons mee naar Nederland, gelukkig in de auto mat airco van Irene. Irene kan niet mee. Haar vakantie heeft ze opgebruikt tijdens het bezoek van haar broer Jerry. Het is prachtig om onderweg al die wijnvelden te zien.
Eenmaal in Nederland aangekomen zet Hank mij af bij de Voortmans en gaat zelf met moeder naar Anton Voortman. Wat later ga ik ook naar hen toe en kijken wat interessante dia’s. Joop Groot Nuelend is er ook en Anton en Jopie dicussiëren samen over allerlei uitvindingen. Charlie zou goed bij deze twee passen. Anton verhuurt zijn land aan een boer die er suikerbieten op verbouwd en krijgt daar ƒ2400 per ha voor. Anton verkoopt ook vee voor boeren in de omgeving en houdt zelf ook vee in zijn weilanden dat hij in het voorjaar koopt en in het najaar weer vèrkoopt. De mais die hier verbouwd wordt is allemaal voor kuilvoer bedoeld.
Omdat Hanna een flinke kou gevat heeft brengt Hank ons nu naar Jan en Jantje, maar eerst gaan we kijken bij de boerderij waar ik opgegroeid ben: De Boschkamp. Nu woont er een arts. De buitenkant is vrij origineel gebleven maar binnen is het anders ingedeeld.
Met Jan ga ik dan een bezoekje brengen aan het hoofd van de Chr School in De Wildenborch. M’n bedoeling is om één dezer dagen dia’s te laten zien in de kapel waarbij ik mijn verhaal kan vertellen. Er wordt een afspraak voor volgende week vrijdag gemaakt. Die avond bij Jan en Jantje is ook Jantjes broer Evert en Gerritje bij hen. Gerritje heeft een paar wollen wanten voor me gebreid met het motief van de echte Grolsche wanten. Ik had graag een achtkastelen tocht willen maken met de koets maar de ene dag was Frank Bloemendaal jarig en de andere dag moet Bennie zelf zingen met z’n mannenkoor. Daarom rijden we een gedeelte ervan met Jan, gewoon met z’n auto.
Die zondag ga ik met Hendrik Jan naar de kerkdienst in de Kapel in de Wildenborch, terwijl Nettie met Bennie en Erna naar Bronckhorst gaan om dat kleinste stadje van Holland eens te bekijken. Dan gaan we ook naar Wim Groot Nuelend die in Doetinchem woont en een goede baan bij Philips heeft.Samen met gerrit Voortman zoeken we Henk Bruger, de zoon van Jozien en Dolf Bruger. Drie jaar geleden verbleef hij tijdens een studie uitwisseling bij Harold. Ik geloof dat deze jongen later geemigreerd is naar Australie om boer te worden, trouwde daar en wat later las ik enkele interessante brieven van hem. Een jaar geleden kwamen ze terug naar Holland voor de 40 jarige bruiloft van z’n ouders. Z’n vrouw sprak nog geen Nederlands, maar later kregen we een brief in het engels van hen.
[i]Herman vertelt verder over alle bezoeken die hij aflegt. Hij gaat naar Jantjes nichtje Janet die met een boer getrouwd is dichtbij. Hij geniet duidelijk van alle belangstelling voor zijn bezoekjes. Bij Anton Voortman zou er een vliegdemonstratie zijn met een klein vliegtuigje maar dat ging vanwege de regen niet door. Met Hank samen gaat hij nog z’n vroegere buren opzoeken Johan Braakhekke.
Die vrijdagavond hield hij in de Wildenborchse kapel de lezing over hun verblijf in Arizona met dia’s en vertelt over zijn leven in Amerika. Er waren 90 bezoekers zodat Jopie eerst nog een groter scherm moest ophalen.
Hank gaat nu weer naar Duitsland voor z’n werk en er worden nog heel wat familie bezoeken afgelegd. Aan het eind van de 7 weken vakantie komt de hele familie nog eens bij elkaar in Almen bij De Hoofdige Boer en dan moet er gepakt worden.
Met drie auto’s gaan ze op weg naar Schiphol, Groot Nuelend, Voortman en pa Eggink, waar ook broer Bram met Betty zijn om Herman en Nettie uit te zwaaien. Jammer dat er nog geen Hello Good Bye is, anders zou het nog een heel verhaal kunnen worden. Samen drinken ze nog koffie en dan is het tijd voor “shaking hands”, zoals Herman dat steeds weer noemt. Nadat in Chicago de passen gecontroleerd zijn wordt er gevraagd of ze planten of zaden bij zich hebben. Nee dat hebben ze niet. Een vorige keer had Nettie bij zo’n controle in New York gezegd dat ze aarde van een molshoop bij zich had en dat mocht mooi niet ingevoerd worden. Daarna is het nog een klein stukje naar Minneapolis waar ze met open armen ontvangen worden door Berdena, Curtis en Pam. De cadeautjes worden overhandigd en Pam laat haar nieuwe witte konijn zien, waar ze helemaal weg van is.
De volgende dag brengt Curtis hen om half 2 naar de Greyhound en die brengt ze in 5,5 uur naar Worthington waar kleindochter Charlotte hen opwacht en thuis brengt.
Ze hebben zeven weken zonder problemen in Duitsland en Holland doorgebracht en zullen zich deze tijd als bijzonder prettig herinneren.[/i]