Aju!

Achteraf besef je het… zo’n weekend dat er van alles misgaat. O geen heftige dingen, maar van die speldeprikjes of… slordigheidjes. In dat laatste ben ik expert. Of noem je dat gewoon pech?
Het begon volgens mij met een mail die er niet uit wou en na die tijd ook geen andere. Vanmorgen onze Bareld gebeld. Dan blijkt dat de mail als antwoord op Johan z’n vlieringopruiming er niet uit wilde. Online zag deze mail als spam, blijkt nu. Het enige dat ik kon zien was dat ik het paard Americo genoemd had.
Gistermiddag ging de kleine wentelwiek van Eva’s superauto aan barrels…ja heb ik geen schuld aan. Mark hield het plastic wiekje even vast terwijl hij het motortje aan zette. Nee 2 secondenlijm helpt niet. Dan zul je zeggen: daar heb jij toch geen pech mee… Maar wat beloof je als oma: Och ik ga morgen wel even op pad.
Daarna gingen Rick en ik aan de gang met de diascanner. Is wat mee volgens ons. Een half jaar geleden aangeschaft om tijdens die donkere winterdagen wat vertier te hebben met al die dozen dia’s. En nou doet dat ding niet wat wij willen. Alles véél te licht.
En vanmorgen na een vreselijke droom word ik wakker en ja hoor… weer een blaasontsteking.
Ik ga jullie niet meer vermoeien. Aju!