Nog even alle zeven!
We moesten wel even bijkomen hier, na de toch nog onverwachte crisis met Scott. Het valt niet mee om te moeten beslissen wanneer het echt niet meer verder kan.
Je blijft je toch enigszins schuldig voelen en daarnaast heb je het verdriet je geliefde kameraad kwijt te zijn. Veel mensen hebben meegeleefd en dat doet wel weer goed!
Gisteren al en vandaag nog steeds de reactie: een forse hoofdpijnaanval. Het zakt nu gelukkig weg.
Dus ging Wim vandaag alleen met Rick op stap naar oma in Hattem, naar Ben en Nies en daarna naar Hardenberg naar de familie waar Alfa haar nieuwe thuis gekregen heeft. Grote teleurstelling dat Tessa er niet bij was. Jullie komen maar gauw eens deze kant op. Ook in’t weekend kunnen we gemakkelijk iets regelen dat Queeny hier is! En wat blijkt nu? Alfa heeft twee maanogen. Queeny heeft er één en de andere is bruin. Ik geloof dat Spikey dat ook heeft. Ik denk nu dat Kenai er ook twee zal hebben. Die had ook van die helderblauwe ogen als kleine pup. Je ziet het veel bij Blue Merle bordercollies, van die grijs-blauwe met witte vacht.
Zo’n 15 jaar geleden op onze eerste vakantie in Engeland zagen we een demonstratie van een schapenboer in de Dales, Richard Fawcett. Hij liet ons zijn vijf honden aan het werk zien. Ze werden eerst met een touwtje aan een paal gebonden met een stuk karton met hun naam in hanepoten er op. En hij begon te vertellen over zijn leven als schapenboer in de Dales, die zonder zijn honden niks waard is. Wij luisterden ademloos. Daarna liet hij de honden aan het werk zien. Ziggy was de slimste. Naast het feit dat ze erg goed luisterde had ze een eigen inbreng. Wanneer Richard het commando gaf van : ophalen…naar links liep die slimmerd eerst naar de zijkant naar een heuvel om te zien waar de schapen liepen. Wij waren zo onder de indruk dat toen onze Schotse collie Laska overleed we overgingen op een bordercollie. Dat werd Kim. We hadden toen geen schapen,,,,beetje moeilijk in de nieuwbouw, maar op de hoek in Zuidbarge waar we op ons uitlaatrondje langskwamen liep één schaap. Daar wou ze steeds naar toe, maar ja dat mocht niet….
Toen we twee jaar later verhuisd waren naar hier en we Scott al hadden gingen we dus op cursus. Terwijl Scott keurig ging drijven sprong Kim als een gek tussen de schapen en joeg ze uit elkaar. “Daar hoef je niks mee te proberen “, zei onze trainer Roelof toen. Nou ja , ze was wel vreselijk lief, of niet Lies?